Pesten tot zelfdoding

Hoofdstuk 4

Ik rij het schoolplein op. Overal zijn mensen die elkaar kennen. Langzaam zet ik mijn fiets weg en loop naar een hoekje. 'Zo zo een nieuweling?!' Een mooi blond meisje komt naar me toe. Ik knik verlegen. 'Je zal snel weg zijn terug!' Lachend loopt ze weg. Wat was dat?! Niet veel later gaat de bel. Eerst kijk ik in mijn agenda welk lokaal ik moet hebben. Tweede verdieping klas N208. Ik sta op en loop het gebouw in. Iedereen zit al in hun klas. Dat begint goed eerste schooldag en ik ben te maat in de klas. Diep in gedachten loop ik verder. Totdat er iemand tegen me aan loopt. 'Kijk uit!' Al mijn papieren vallen op de grond. De persoon die tegen me liep helpt me oprapen. 'Alstublieft!' Hij geeft me een paar papieren. Ik pak ze en sta terug op. 'Dankje!' 'Ben je soms verdwaald?' Hij kijkt me lachend aan. Ik weet niet maar hij bevalt me gewoon niet. 'Nee! Ik ken mijn weg al te goed!' En met dat loop ik verder. Op het einde van de gang is mijn klas eindelijk. Ik stap naar binnen. 'Zo dit is de nieuwe! Olivia toch?!' Ik knik en kijk rond. Mijn blik blijft bij het meisje van op de speelplaats. 'Ga daar maar zitten!' De mentor duid een plaats vanachter dat nog vrij is. Ik maak mijn weg ernaar en ga rustig zitten. Niet veel mater gaat de deur open. 'Sorry meneer dat ik te laat ben. Maar had een probleem op de gang.' De jonge van daarnet staat vooraan in de klas. Hij had het dus over mij. 'Lucas! Het is al de tweede keer deze week! Nog één keer en je nu nablijven!' De mentor kijkt hem boos aan. 'Sorry meneer.' 'Ga maar naast Olivia zitten.' Wat?! Waarom naast mij?. Lucas kijkt op en wanneer hij mij ziet glimlacht hij. 'Dus je zit in mijn klas?! Leuk.' Hij komt naast me zitten. Misschien moet ik lief doen tegen hem, dan heb ik toch iemand hier?!