GÖZ

AMA...

Evet artık çok net olmasada görebiliyordum (Eskisine göre daha iyi) Çok terlemiştim. Ablama duş almak istediğimi söylemiştim. Duşa girdim; çıktım; aynanın önünden tarak alıp saçlarımı tarayacaktım...
Lakin bir an başım döndü ve aynaya biraz yaslandım, aynaya baktım ama aynadaki ben değildim. O kısa sarı saçlı gözleri olabildiğince mavi zayıf bir kadındı evet ben o kadın değildim. Adım kadar da eminim. Kadın arapça bir şeyler konuşuyordu. Bende "Ne ne istiyosun benden niye buradasın ne istiyorsun" Demeye kalmadan ellerim istemsiz bir biçimde gözlerime doğru gitti. Neye uğradımı şaşırdım diyebilirim size. Gözlerim adeta suratimdan yırtılacak gözlerim yuvalarından firlayacak gibiydi...sanki olan her şeyi ben yapiyordum ama açıkçası bunu kabullenmek istemiyordum... Ben deli falan mıydım??? Bana uygulanan kuvvetin tam tersini uyguladım ve aldığım tarağı... Aniden aynaya vurdum. Çatır çutur kırılan aynalardan tekini aldım ve kendime bir kez daha baktım evet şimdi bendim şaka gibiydi duvara yaslandım ve sadece olanları düşündüm bu sırada ablam küt küt kapıya vuruyordu. Hemen kapıya yöneldim, kapıyı yavaşça açtım. Ablam telaşlı bir şekilde bana yine taramalıya bağlamıştı. "Bu halin ne??? Ne oldu sana hemen anlat bana e hadiii" sanki anlatsam inanacaktı daaa. Başımdan geçen her şeyi virgülüne kadar anlattım ama dedim ya İNANMADI... Ve dediği tek şey"Seni yarın tekrar hastaneye götüreceğim tamam mı? " Ablam bana deli muamelesi yapar gibi bakıyordu. Ve nihayet gece olmuştu bu yaşadığımı unutup güzel bir rüya görmek ve yarın güzel bir güne başlamak istiyordum. Kafamı yastığa koydum... Uykuya daldım...
☆★☆★☆★☆★☆★☆★
°•○●°•○●°• SAAT 03:13°•○●°•○●°•○
★☆★☆★☆★☆★☆★☆
Büyük bir boğulma yaşamıştım sanki biri benim gırtlağıma yapışmış, "Göz, göz, göz, göz... Onlar senin başına büyük dert açabilir... O gözleri geri bana ver..." Kalktım... Yatağımdan fırlayıp, mutfağa koştum. Ama sanki duvarlar bana geliyordu. Ve bizim koridorun sonundadir mutfak ama sanki 300 km gibi geldi. Koştum koştum koştum. Sonunda mutfağa varıp ışığı açtım. Her şey eskisine dönmüş gibiydi. Etrafı kontrol ettim... Taki o kızı bir daha görene kadar kabusumda duyduğum şeyleri söylüyordu "Göz, göz, göz, göz... Onlar senin başına büyük dert açabilir... O gözleri geri bana ver..." ve bana giderek yaklaşıyordu. Aniden kalktım ohhh neyse ki bu bir rüyaymış
Ama şimdiki gördüklerim pek e rüyamdan farksız sayılmazdı. Duvarımın rengi mavi iken birden bire siyaha döndü. Ne yapacağımı bilemedim ama sadece izledim. Siyahın içinden birden bire beyaz bir nokta çıktı ve inanılmaz bir şey şu an duvarimda bir çift göz vardı...
Daha sonra büyükçe BURJUVA yazıyordu.. Peki bu ne demekti
Saate baktım saat 03:13 dü...
Tam da rüyamdaki gibi bir an yatağımdan fırlayıp dışarı çıktığım. Kapımın önünde öylece oturuyordum. 7-8 yaşlarında bir erkek çocuk Kapımın önünde bir şeyler arıyor gibiydi yanına gittim.
-Tatlım sana nasıl yardımcı olabilirim?
-Karnem, karnemi gördünüz mü acaba? Karnem, karnemi gördünüz mü acaba? Karnem, karnemi gördünüz mü acaba? Karnem, karnemi gördünüz mü acaba?... Sürekli bunu tekrarlıyordu. Ama bu çocuk niye bu saatte burada arıyordu ki??? Üstelik saat daha 3 buçuk bile olmamıştı. Hayır dedim ve oradan uzaklaştım.
Sabah olmuştu... Kapıdan bir feryat bir figan... Hemen dışarı çıktım. Bir kadın yanında ise 50den fazla insan onu yatıştırmaya çalışıyor ve herkesin göğsünde bir çocuk resmi. Dikkatli bakınca o çocuğun dün gece rüyamda gördüğüm çocuk olduğunu fark ettim. Meğerse babası o çocuğu karnesini kaybettiği için öldürmüş ama nasıl ben şimdi ölü bir ruhla mı konuşmuştum?
(: 3. BÖLÜM NASILDI??? :)
YORUM ALAYIMMM :)