"Απρόσμενο Ξύπνημα" (Υπό Έκδοση)

47.Λάθος Σκέψεις

Έφτασα στην επιβλητική πόρτα της έπαυλης και για λίγο ένιωσα να διστάζω. Είχε περάσει κιόλας αρκετός καιρός από την μέρα που έφυγα και δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι τα πράγματα εδώ. Η πόρτα άνοιξε και συνέχισα να οδηγώ με χαμηλή ταχύτητα προς το σπίτι, παρατηρούσα γύρω μου τα αγάλματα λύκων και αετών να στέκονται εκεί μετά από τόσα χρόνια σαν καινούργια και να διαδέχονται το ένα το άλλο σε όλη την διαδρομή. Σταμάτησα στην μπροστινή πόρτα και βγήκαν από το αυτοκίνητο κλειδώνοντάς το, άκουσα βήματα πίσω μου και γύρισα για να την αγκαλιάσω.

«Τόσο πολύ σου έλειψα αδερφούλα;» μόλις με είδε φωτίστηκε όλο της το πρόσωπο, ήταν πάντα ο λόγος που γυρνούσα και πάλι εδώ.

«Πάντα μου λείπεις. Γι' αυτό να έρχεσαι ποιο συχνά» τύλιξε τα χέρια της γύρω από την μέση μου και ρούφηξα αχόρταγα την μυρωδιά της για να νιώσω και πάλι ήρεμος έστω και για λίγο. Την στιγμή χάλασε ο ήχος του τηλεφώνου μου. Την απομάκρυνα απαλά και είδα πως με καλούσε ο Άνταμ.

«Όλα καλά;» δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η κλήση, αν ήταν όλα καλά δεν θα με έπαιρνε τηλέφωνο.

«Δεν είναι κάτι ανησυχητικό απλός δεν βρίσκουμε τον Έρικ. Βέβαια μπορεί απλός να πήγε κάπου, αλλά συνήθως μας ενημερώνει» μπορούσα να καταλάβω την ανησυχία στην φωνή του. Γαμώτο αυτό δεν είναι καλό.

«Θα επιστρέψω σύντομα, ωστόσο προσπαθήστε να τον βρείτε στο τηλέφωνο και κράτα με ενήμερο» το έκλεισα και το έβαλα ξανά στην τσέπη του παντελονιού μου. Κοίταξα την Οφέλια και έδειχνε κάπως ανήσυχη όμως δεν έπρεπε να μάθει κανείς ότι τα πράγματα έχουν αγριέψει με τους κυνηγούς.

«Είναι όλα καλά;» συνέχιζε να με κοιτάζει εξεταστικά στα μάτια όμως σε μένα δεν πιάνει αυτό πλέον μετά από τόση εξάσκηση.

«Μην ανησυχείς αν γινόταν κάτι θα το μάθαινες. Εξάλλου έχεις και κάποιον άλλον να σου μιλάει όλο το βράδυ και να σε ενημερώνει για όλα» γέλασα και έδειξε να μην ξέρει τι να απαντήσει. Γύρισε την πλάτη της και άρχισε να περπατάει προς το εσωτερικό του σπιτιού. Επιτάχυνα το βήμα μου και έφτασα δίπλα της.

«Σε περιμένει ο πατέρας καλύτερα να μην αργήσεις..... και επίσης δεν μου λέει τίποτα για τα δικά σας θέματα όσο και αν τον πιέσω» μόλις είχαμε φτάσει έξω από την πόρτα του γραφείου του και με αυτό που είπε μου ξέφυγε ένα γέλιο.

«Ελπίζω να διασκεδάζεις αρκετά γιατί έχουμε σοβαρά θέματα να λύσουμε» όταν άκουσα την φωνή του σοβάρεψα αμέσως και τον κοίταξα.