Bir 'deniz' kıyısız var olabilir miydi ? Ben söyleyeyim; Asla. Bir yerden var olması gerekirdi ve var olmasını sağlayanda kıyısıydı. Tüm hıncını, üzüntüsünü, kederini, özlemini, boşluğunu, hissizliğini, acısını, serzenişlerini, öfkesini O'na vururdu.. Kıyısına.. Onu acılarıyla döverdi her an. üzerinden geçerdi, ezip. O'nu hiçe sayardı ama sonunda anlardı, kıyısı olmasaydı, oda asla olamayacaktı. Ve belki bir gün, kıyısına sevgiyle de gelirdi.. aşkını vururdu O'na.. belki bir gün..
~
'Canımı acıtmayı kes !'
bağırdım.
Sesim ilk kez bu kadar acı dolu çıkıyordu. Ona asla bağırmaz asla karşı gelmezdim. Ama artık tükendiğimi kendimi kaybettiğimin farkına varıyordum. Kim olduğumu nereden geldiğimi neden ona tapılası derecede aşık olduğumu bile unutmuştum. Ben kendimi unutmuştum. Onu severken kendimden geçmiştim.. Ve artık sona geldiğimi hissediyordum. Ben, ölüyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Pain
FanfictionYine canımı acıtıyor. Bir insan nefret ede ede sever mi bir insanı? Ben seviyorum. ve aynı zamanda nefrette ediyorum. Onun için kendimden vazgeçebilecek kadar ondan nefret ediyorum.
