YEMEKTEKİ AŞK #Wattys2015

1. bölüm

Bugun günlerden Pazartesı defalarca iş denemeleri okul çeşitli işlerden kovulma macaraları benım olayım bugun ise yeni bir işe başlama heyecanı umarım her şey çok güzel olur aynanın karşındayım bır kez daha siyah elbisem turuncu ayakkabılarım arkada topladığım at kuyruğu saçlarımla mavi gözlerin daha belirsin sarı saçlar ve mavi gözler bazen başıma bela olsalarda bu halimi seviyorum ve artık evden çıkış vakti

.......

yollar hiç bu kadar uzamamıştı ama şuan Hayallerim ve beklentilerim bu kapının arkasında bu benım hayata zamana dönüş anım bugun benim en mutlu günüm yıllardır bu restorantta çalışmayı bekledım amaçladım ve sonunda buradayım artık istanbulun en iyi restorantının baş aşçısıyım hayat artık benimle berber bana gülümsemeye başladı zeki şey artık içeri giriş vakti zeynep restoran tam hayallarimdeki gibi mavi duvarlar gri sandalyeler ve pembe masalar henüz kimse yok içerde sabahın 5 nede olsa mutfağa girip yeni ve harıka yemekler yapma vakti mutfağa yöneliyorum ekip tam gözükuyo herkes başka bir tarfta ...

-merhaba hanımlar ve beyler '' dememle herkes toplandı insnların üzarinde biraz hatta azıcık olsada otoriter olmayı seviyorum ve devam ediyorum 'ben free khıcken in yeni baş aşcısı Zeynep Akın bundan sonra burada beraber harika yemekler yapıcaz '

Yeni bir gün ama ben yine aynıyım yine içimde aynı kasvet aynı huzursuzluk aynı özlem 28 yasındayım ve 12 yıldır aynı özlem ama bugün bıraz daha fazla bugün onun ölümunün yıl dönümü 4 eylül pazartesi annemin ölümünün 13. Yılına ilk adım anneme çok benzetirler beni kahverengi gözlerim siyah saçlarım esmer tenim hep annemiş yeni yeni fark ediyorum kendime baktıkça daha çok özlüyorum galiba beklide bugun daha fazla hissettiriyor yokluğunu ne aynaya bakasım nede ytaktn çıkasım var zaman 13 yıl önceye gitsin annemın yanında mutlu olduğum o günlere ve ben annemın kollarında olsam beni yine 'yusufum ' diye sevsin kedimi toparlamalı ve bugün Ahmet amca ile görümeliyım her 4 eylülde olduğu gibi siyah gömlek ve siyah pantolun giyorum ve çıkmaya hazırım yine her zman buluştuğumuz mekana doğru arabama binip yollara koyuluyorum yine tek gidiyorum yalnızlığımı düşünüyorm bir kez daha bu kadar hareketin , insanın arasında nasıl yalnızlığımın nedenını bir kez daha anlamıyorum beni bir annem bir de Ahmet amca sevdi başka kimse sevmedi düşünme bunları Yusuf diye kendımı bır kez daha uyarıyorum zaten gelmişm mekana ne dalgınlık ama bizim her zamanki çay bahçesi Ahmet amcanın ı sarıyerin en iyi çay yapan adamıdır Ahmet amca yolumun göstergesi Ahmet amca

Merhaba  Ahmet amca

Hoş geldin Yusuf özelttin yine kendıni diyiyor gülümseyerek ve sarılıyor bana bır baba gibi

Devam ediyor konuşmaya hararetli hararetli

Otursana oğlum ayakta kalma beni oturtuyor yola bakan bir masaya eski pusku sandalyeler bıraz buyuk sayılır Ahmet amcanın çay bahçesi ama o burada mutlu çay söyluyor bide başlasın muhabbet diye

Anlat bakalım oğlum ne var ne yok işler nasıl gidıyor

İyi Ahmet amca ne olsun sen nasılsın ayşe teyzem nasıl

Bende ayşe teyzende çok iyiz anlat bakalım senı hangi rüzgar attı buraya derdin olmasa gelmessın sen buralara diyor hem okşuyor hem dövüyor iyi yüreklı amcam benım ve nasılda bılıyor beni

Ahmet amca bügün 4 eylül pazartesi annemin ölüm yıl dönümü başını sallıyor oda bılıyor nasıl canımın yandığını 16 yaşında yaşadığım kötü günleri konuşmaya başlıyor

Hatırladım oğlum annenı hiç tnımadım ama bilirim anne acısını üzülme demıcem diyeme bilirsin ama artık bırını bul oğlum yakışıklısın bıraz huysuzsun ama iyisın be oğlum

Amca yapma bılıyosun daha düşünmuyorum evlenmeyı byle iyim ben

Öyle diyosun ama ben artık torun istıyorum be oğlum ykışmaz mı şöyle kucağıma güzl bir torun ha

Öyle ama daha zamanı var üstüme gelsede biliyor benı güldürmeyi aklımı karıştırıp farklı şeyler düşündürtmeyi o konşur ben dinlerim saatler nasıl geçer anlamam ...

...................................

Ve ayrılma zamanı evlat yıne gel arayı fazla açmadan emi dedi gülümseyrek

-tamam anlaştık sarılarak ayırldık arabama bındm ve karnımın acıktığını fark edıp daha önce ismini sık duyduğum bır mekana çevirdim rotayı . radyoyu açtım kendimi iyi hissettiricek müzikleri bulmak için ilerdim . tam istediğimi bulduğumu düşündüğümde reklam girdi şansız olduğumu düşündüm ama reklam dikkatimi çekti FREE KİTCHEN ismi reklamdan daha ilginçti. Rotayı bu kez o restoranta çevirdim ... güzel ve gösterişli bir mekan umarım yemeklerde güzeldir içeri girdim ve menü yü karıştırmya başladım yanıma gelen garson henüz menuye giren birkaç yemeğin olduğunu ve isimlerini söylemeye başladı karnabar çorbası etli yahni safranlı zerde Osmanlı usulü yumurtalı pastırma böyle modern bir mekanda bu tarz yemekler olması dikkatimi çekmişti karnabahar çorbası ile başlamaya karar verdim.

Sipariş ettiğim ve önümde duran yemek bana annemin en son yaptığı yemekti beraber son yediğimiz yemek uzun zamandır bu çorbayı hiç yememişti m merak ederek bir kaşık aldım yemeği yapan sanki annemdi . Çorbanın kokusunu içime çekitim bu gerçekten olabılırmıydı bu kadar güzel olması bukadar benzemei nasıl mumkun olabılır hayatta muzice denen şeyın varlığına inandırıyor beni bu yemeği yapan acaba nasıl biridir diye merak etmekten alı koyamıyorum kendımı ama engel olmalıyım ilk kez geldğim bır restoantta , mufaga girmek istemek yada yemeği yapan aşçıyla görüşmek istemek biraz fazla olur buraya ilk gelişim olabilir ama son gelişim olmayacağı kesinlikle belli uzun zamandır böyle mutlu olmamıştım , böyle meraklanmamıştımda yeni ynı zmanda eski bir şeyi keşfetmek beni daha fazla heyecanlandırdı. Yemeğimi bitirip hesabı ödedim ve restoranttan çıktım.

Siparişler öğle vaktiyle birlikte git gide arttı . ne kadar yoğun olsada asla pes etmiycektim .özellikle menüye bugün eklediğimiz osmnalı usulü yemekler çok dikkat çekmişti beklide bu yoğunluğun sebebi buydu. Bir anda mutfaktakı hareketlılk arttı . garson içeri girdi ve bir porsyon karnıbar çorbası istenildiğini söyledi hemen hazırlamaya koyuldum annemin öğrettiği küçük lezzet numaralarını kullanarak tabi. Ve garsona verdim. Sıradaki siparişleri hazırlamaya koyuldum . Verilen küçük molalarla dinlenmeye çalşan ben ve ekibim iyi anlaşmış gibi görünüyoruz her şey hayala etiğim ve istediğim gibi yardımcı aşçılar, peşimde dolaşıp yeni bir şeyler öğrenmeye çalışan genç ve meraklı aşçılar garsonlar ve diğerleri günün nasıl bukadar hızlı geçtiğini anlamadım fark ettiğim bir şey varkı mutluysanız zmanda izden yana gün çabuk geçer belki ama bu mutluluk devam edicek besbelli bunu dusunmek enı daha çok rahatlatıyo ve artık son siparışler işen çıkış vakti geldi demektir kısa bir konuşma yapıp işten çıkmayı dşünüyorum ama insanların yüzünde gördüğüm yorgunluk bunu yapmama engel oluyor gülümseyerek 'iyi geceler arkadaşlar ' diyorum onlarında aynı şekilde verdiği cevapla işten çıkıyorum ve eve doğru yola koyuluyorum

************************ ��1(���