Senin İçin

4. Bölüm Kutlama Partisi

Kaan?  Onun burada ne işi vardı? Açıkçası onu görmeyi beklemiyordum.

"Kaan?"

"Azra?" Onun da bundan haberi olmadığı çok açıktı.

"Siz tanışıyor musunuz?" diye sordu annem.

"Evet sınıf arkadaşıyız. Hatta Kaan ile okula geldiğim ilk günden beri tanışıyoruz."

"Ne güzel artık yabancılık çekmezsiniz." Annemin tepkisine sadece gülümseyerek karşılık verdim.

Biz konuşmaya dalmışken Kaan'ın anne ve babası ile tanışmadığımı fark ettim.

"Kusura bakmayın kendimi tanıtmayı unuttum ben Azra."

"Memnun oldum kızım ben de Sevgi." deyip gülümsedi Kaan'ın annesi. Sarılmak istemeyebilir

düşüncesi ile elimi uzattım ama o elimi tutmayıp sarıldı. Ben de aynı sıcaklıkla karşılık

verdim.

"Ben de memnun oldu efendim."

"Aa ne o öyle efendim falan? Sevgi teyze de bana." Gülümsedim ve

"Tamam Sevgi teyze."

"Ben Osman kızım. Bu hergelenin babasıyım." deyince gülmemek için dudaklarımı birbirine

bastırdım.

"Babaaa." Kaan'ın uyaran sesini duyunca herkes ile birlikte ben de gülmeye başladım.

"Memnun oldum ef... amcacığım."

"Kapıda kaldınız buyurun lütfen salona geçelim." dedi annem.

Hep birlikte salona geçtik. Kısa bir süre sonra Şerife teyzenin sofranın hazır olduğunu haber veren sesi

ile sofraya oturduk. Şerife teyzenin o müthiş yemeklerini yerken babamın ve Osman amcanın iş

muhabbeti dışında bir şey konuşulmuyordu. Sofradan kalktığımızda iyice sıkılmaya başlamıştım.

Kaan'a baktığımda onun da aynı durumda olduğunu gördüm.

"Anne biz yukarıya çıkıyoruz." dedim ve Kaan'ın elini tutup odama sürüklemeye başladım.

Odamı bıraktığımda en son fazlasıyla dağınıktı o yüzden inşallah toplamışlardır diye düşünerek

kapıyı açtım. Allahtan Şerife teyze odamı toplamış. Ben yatağa oturduğumda Kaan odama göz

atmaya başlamıştı. Göz atma işlemi bittiğinde bana döndü.

"Odan çok güzelmiş."

"Teşekkür ederim. Rahatına bak." deyip göz kırptım. O da gülümsedi ve gelip yanıma oturdu.

"Ee buraya geldik ama şimdi ne yapacağız?"

"Playstation oynamaya var mısın?"

"Nasıl ya sen playstation mu oynuyorsun? İlk defa bir kızın oynadığını duyuyorum."

"Duymak ile kalmayacaksın. Göstereceğim de. Var mısın maça?"

"Varım tabi." Maçın sonunda tabi ki yenilen taraf ben olmuştum ama yine de iyi oynardım.

"Bir gün gerçek maç da yaparız. Tabi eğer istersen"

"Tabi oynarız. Burada beni yenmiş olabilirsin ama gerçek maç da yenilgiye hazır ol."