Siyahlar İçindeki Papatya

1. BÖLÜM

Yan villadan gelen gürültülerle hepimiz dışarı çıkmıştık. Komşumuz yine karısını dövüyordu. Hayatta ne acımasız insanlar var be. Kimsenin hayatına herkes karışamaz. İçeri geçip tekrar masaya oturmuştuk.

Babam büyük bir holding de genel müdürdü. Annem ise benimde okuduğum kolejde müdür. Aynı zamanda özel bir derneğin başkanıydı. Ve küçük bir kız kardeşim var. Ondan artık nefret ediyorum. Tüm ilgileri üstüne çekmeyi nasıl başarıyor hâlâ anlamış değilim. Ve yine tüm ilgilerin onda olduğu bir gün, bugün küçük hanımefendinin doğum günü.

Bursa'nın tüm zenginleri bizim villada parti yapıyorlar. Bense odama çekilmiş kahve, müzik ve kitap en güzel vakit geçirme yollarını deniyorum. Ben o zengin şımarık kızlardan değilim. En pahalı kıyafetler her hafta en yakışıklı erkeklerle geçirmiyorum günleri. Sadece müzik; benim hayatım sanırım bundan ibaretti.

Odamın kapısı çalındı ve ardından annem geldi. İnsanın annesi olması kadar büyük zenginlik var mıydı şu hayatta? Evet zenginim ilk defa kabullenmiş olsam da. Yanıma gelip neden aşağı inip inmediğimi sordu. Bende başım ağrıyor diyip geçiştirdim. Kalabalığı sevmiyorum! Kardeşimin doğum günü bile olsa sevmediğim şeyleri yapmam. Aslında sen nasıl ablasın diyenler oluyordur. Ben ne kadar kardeşimden nefret etsemde onun kılına zarar gelsin istemem. Ona kimse dokunamaz.

Herkes dağılmıştı. Bugünün bittiği icin gerçekten seviniyorum. Kalabalığı hiçbir zaman sevemedim. Herkes uyuduğunda benim günüm yeni başlıyor aslında ama bugün hiç başlamadan bitirmem gerekiyor sanırım biraz daha ayakta kalsam yarınki maçımı kaçıracağım çünkü.

Yatmadan önce her zaman yaptığım gibi zeytinimin yani küçük kardeşimin odasına gittim. Hâlâ uyumamış bugün aldığı hediyelerle oynuyordu. Beni karşısında görünce şaşırdı ve karanlık olduğu için korktu. Hemen yanına gidip avuttum onu, kucağıma alıp yatağına yatırdım. İyi geceler doğumgünü çocuğu diyip odadan çıktım. Beni kalbi olan vicdanlı biri olarak görmelerini istemem. Her zaman katı biri olmak sizin yararınıza olur. Hemen odama gidip uyumaya başladım.

Hiçbir zaman rüya görmeyen ben bu gece kabuslarla uyandım. Rüyamda kardeşime hediye ettikleri altın bebekle oynuyordu. Ve nasıl olduysa bebeği paramparça ediyordu. Altın bebegin neresini kırsa kendinden kan akıyordu. Önemli olan onları yaptıran bendim.

Koşarak kardeşimin odasına gittim. Ve ne göreyim kabuslarım gercekti. Kardeşim kanlar içinde yerde yatıyordu. Hemen onu alıp kendime bastırdım. Çok kan kaybetmişti. Ben aglamak dışında hiçbir şey yapamıyordum. Kardeşimin söylediği son sözler benim donup kalmamı sağlamıştı.

'Bana bunu neden yaptırdın? Seni asla affetmeyeceğim, abla.'