The big C in my life...

Part 5

Η πίτσα έφτασε και φάγαμε. Πληρωσαμε, πάλι μισά μισά και χεράκι χεράκι με πήγε στο σπίτι... ♡

Ε: Σ'ευχαριστω που μ'εφερες! :)
D: Τίποτα! 19:00 θα είμαι εδώ εε ;)
Ε: Οκευ.. :)
D: Γειά...

Δεν πρόλαβα να του δώσω απάντηση, μ'αγκαλιασε και με φίλησε γλυκά στο κούτελο...

Ε: Γειά :)

Η καρδιά μου χτύπαγε γρήγορα και το χαμόγελό μου ήταν μέχρι τ'αυτια και όταν μπήκα μέσα ακολούθησε το εξής...

Μ.Ε.: Γιατί χαμογελάμε Emma? :)
Ε: Τίποτα μαμά απλά πέρασα καλά! :)
Μ.Ε.: Ωραία! :)
Μπ.Ε.: Ξέρεις, ο Dylan μας είπε πως το βράδυ θα περάσει από δω να σε πάρει να γνωρίσεις τους δικούς του.. :)
Ε: Ναι :) Θα πάω σωστά??
Μπ.Ε.: Ναι καλέ! :)
Ε: Οκευ! Πάω πάνω.. Έχω φάει οπότε μην βάλεις για μένα..
Μ.Ε.: Οκευ...

Ανέβηκα στο δωμάτιό μου, άνοιξα το λαπτοπ μου και συνδέθηκα στο Facebook. "Οουυ! Κι άλλο αίτημα φιλίας!" Σκέφτηκα από μέσα μου... Ήταν από την Jasmine και την δέχτηκα αμέσως. Πριν προλάβω να κάνω τίποτε άλλο δέχθηκα μήνυμά της...

Jasmine Wds: Γειαα :3
Emma L.M.: Γειά Jasmine! :)
Jasmine Wds: Τι κάνεις? :)
Emma L.M.: Καλά εσύ? :3
Jasmine Wds: Καλά! Θα έρθεις το βράδυ, σωστα??
Emma L.M.: Ναι και βέβαια! :)
Jasmine Wds: Ωρααιιααα!! :)

Συνεχίσαμε να μιλάμε για ώρες και τη συμπάθησα πολύ! Το τηλέφωνό μου χτύπησε και απάντησα...

Ε: Ναι?
Ζ: Ελαα! :3
Ε: Ωχ! Τι έγινε??
Ζ: Εεε... καλαα...
Ε: Ποιος ήταν τελικά αυτός??
Ζ: Εε.. Απλά.. το αγόρι μου..? :|
Ε: Τα φτιάξατε και δεν το θυμάσαι???????
Ζ: Όχι όχι! Απλά ήμασταν και οι δύο σκατα χθες και τώρα που τον είδα καλύτερα τον συμπάθησα..με συμπάθησε...
Ε: Και τα φτιάξατε -.-
Ζ: Ναααιι! :3
Ε: Πώς τον λένε??
Ζ: Kevin.. ^^
Ε: Και πόσο είναι??
Ζ: 19! :3
Ε: Μια χαρά :3
Ζ: Ναι. Είναι πολύ γλυκός! :)
Ε: Χαίρομαι ^^
Κ: Zoe! Μπορείς να έρθεις λίγο??
Ζ: Τι έπαθες?
Κ: Εεε.. Η Luna θέλει να με φάει! (Η Luna είναι η γάτα της Zoe)
Z: Τώρα έρχομαι! Σε κλείνω γιατί θα τον σφάξει η άλλη :'D
Ε: Χάχα οκευ! Bye!
Z: Bye!

Η ώρα πέρναγε και πήγε 17:30. Έκανα μπάνιο και το ζεστό νερό έπεφτε πάνω μου... Κάθε σταγόνα που έπεφτε, την ένιωθα σαν το άγγιγμά του... Πως έμπλεξα έτσι? Τι είναι πια αυτό το συναίσθημα που κάθε φορά που τον βλέπω με κάνει να χάνω έναν χτυπο της καρδιάς μου? Δεν έχω ξανανιώσει έτσι σε ολόκληρη τη ζωή μου... Τελείωσα το μπάνιο μου, τύλιξα στο σώμα μου μια πετσέτα και πήρα το πιστολάκι για τα μαλλιά. Πήγα στο δωμάτιό μου και έβαλα το πιστολάκι στη πρίζα. Στέγνωσα καλά τα μαλλιά μου και μετά πήρα ένα εσώρουχο και σουτιέν. Τα φόρεσα και άνοιξα τη ντουλάπα μου. Τι να βάλω? Φόρεμα? Κολλάν με μια ωραία μπλουζα? Ή μήπως τζιν? Τελικά κατέληξα σε ένα κολλητό μπεζ φόρεμα, λίγο πιο πάνω από το γόνατο, με μακρύ μανίκι και κάτι μπεζ, δερμάτινες, κοντές μπότες με μια αλυσίδα στο πλάι. Φυσικά έβαλα ένα καλσόν στο χρώμα του δέρματος γιατί έκανε λίγο κρύο εδώ που τα λέμε. Έκανα τις άκρες των μαλλιών μου χοντρές μπούκλες και βάφτηκα. Έβαλα λίγη πούδρα, eyeliner και μάσκαρα. Σκέφτηκα να βάλω λίγο κραγιόν. Από αυτό το μουντό, ροζοπο της μητέρας μου, μήπως πάρω λίγο χρώμα. Τελικά ήταν ωραίο και το άφησα. Έβαψα γρήγορα τα νύχια μου, μαύρα πάντα! Δεν μου αρέσουν τα ανοιχτά χρώματα. Η ώρα πήγε 18:45 και κατέβηκα στη κουζίνα και οι γονείς μου με κοίταγαν χαρούμενοι. Τι έχουν πάθει τώρα τελευταία?? Ο.ο