Ζω και πεθαίνω

Κεφάλαιο 1

Γιατί. Μια ερώτηση που έχει συναντήσει ο κάθε άνθρωπος. Μια ερώτηση που ο καθένας έχει θέσει στον εαυτό του. Η ερώτηση που τις περισσότερες φορές η απάντησή της είναι μάλλον ακαθόριστη. Πόσο μάλλον για μένα....

Κυριακή πρωί. Η πρώτη Κυριακή χωρίς τον πατέρα μου. Καρδιακό λένε. Βλακείες λένε. Αλλά τι άλλο να περιμένεις. Δεν ήταν καρδιακό! Δολοφονία ήταν. Μου το είχε πει ο πατέρας μου: "Είσαι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύομαι πλέον. Οτιδήποτε κι αν μου συμβεί, ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσεις ότι η ζωή χωρίς το φόβο δεν είναι ζωή. Ποτέ να μην το ξεχάσεις αυτό!" Λες και ήξερε από πριν τι θα του συνέβαινε!

Κάνω βόλτες στο γραφείο του κοιτώντας τα πράγματά του. Το γραφείο του ειναι, μάλλον ήταν, ο χώρος όπου περνούσε την περισσότερη ελεύθερη ώρα του. Ποτέ δεν με άφηνε να τριγυρναω εδώ:"ΔΟΥΛΕΥΩ ΕΔΩ! Δείξε λίγη κατανόηση επιτελους!" Ήταν απο τις μονές φορές που μου φώναζε. Σαν να κρατούσε ένα μυστικό καλά κρυμμένο και δεν ήθελε να το δούμε. Ίσως αυτό να ήταν που τον σκότωσε. Αυτό ήταν που έφερε την μεγάλη απώλεια στη ζωή μου και από σήμερα αυτό ειναι που θα φέρει ακόμα μια αλλαγή. Για τη μνήμη του πατέρα μου. Αυτά τα ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ που το έκαναν θα πληρώσουν. Θα νιώσουν κάθε σπιθαμή του πόνου που ένιωσα κι ακόμα περισσοτερο!

Μετά το μεσημεριανό, αποφάσισα να βρω σε τί ήταν μπλεγμένος ο πατέρας μου. Ψάχνω στο γραφείο του να βρω πληροφορίες. Έγγραφα, σημειώσεις, ή έστω κάτι με το οποίο να μπορέσω να ξεκινήσω. Άδικος κόπος! Δεν βρίσκω τίποτα παρά μόνο τα άρθρα που προετοίμαζε για την εφημερίδα. Ήταν πολύ καλός δημοσιογράφος.
Δεν βρίσκω τίποτα! Ετοιμάζομαι να φύγω. Η ματιά μου πέφτει στην φωτογραφεια πάνω στο τραπεζάκι. Εγώ και ο πατέρας μου. Μαζί. Παίρνω τη φωτογραφία και αφαιρώ το κάδρο γύρω. Μόνο τη φωτογραφία θέλω. Την παίρνω στα χέρια μου. Κάτι έχει από πίσω. Τη γυρνώ και βλέπω ένα άλλο χαρτί στο πίσω μέρος της φωτογραφίας. Το ανοίγω και ξεκινώ να διαβάζω...

"Αγαπητό μου παιδί,
Ελπίζω αυτό το γράμμα να βρίσκεται τώρα στα χέρια σου. Θέλω να ξέρεις ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Το κάθε τι έχει λόγο ύπαρξης. Ο,τι κι αν μου έχει συμβεί τώρα που διαβαζεις αυτό το γράμμα, θα ήθελα να ξέρεις ότι κανείς δεν μένει ατιμώρητος. Όλοι κάποτε πληρώνουν. Δεν θα σου ζητήσω να κρατήσεις απόσταση από όλο αυτό. Όχι. Θέλω να συνεχίσεις αυτό που εγώ δεν καταφερα να τελειώσω. Είσαι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύομαι. Ο μόνος! Μην ψάχνεις πληροφορίες στο σπίτι αλλά ούτε στη δουλειά μου. Τον τελευταίο καιρό διάβαζα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Θα σου αρέσει πολύ. Ξέρεις που να το βρεις.
Μην τα παρατήσεις ποτέ!
Ο πατέρας σου...
Υ.Γ.: να φροντίζεις τον Εντί και να του καθαρίζεις τη γυάλα κάθε βδομάδα."