Ζω και πεθαίνω

Κεφάλαιο 2

Η ανακάλυψη αυτού του γράμματος με προβλημάτισε. " Υ.Γ.: να φροντίζεις τον Εντί και να του καθαρίζεις τη γυάλα κάθε βδομάδα.". Αυτή κι αν ειναι φράση που σε βάζει σε σκέψεις, γιατί απ'όσο ξέρω ψάρι δεν έχουμε στο σπίτι, ούτε ο μπαμπάς έχει στη δουλειά του. Ίσως να ειναι φράση κλειδί! Ίσως το "ΕΝΤΙ" να ειναι τα αρχικά κάποιου μηνύματος. Μπορεί όμως και όχι. Δεν ξερω πλέον τι να σκεφτώ. Δεν μπορώ να σκεφτώ ! Ειναι όλα τόσο θολά .

Τώρα που ο πατέρας μου έχει φύγει πρέπει να συντηρήσω τον εαυτό μου . Θα πρέπει να κοιτάξω να βρω καμιά δουλεια για να μπορώ να επιζήσω ...

Το επόμενο πρωί γυρνάω στους δρόμους προσπαθώντας να βρω μια δουλεια. Μάταιος κόπος. Όλες οι εταιρίες τις οποίες επισκέφθηκα με απέρριψαν. Δεν καταλαβαίνω το γιατί όμως. Δεν πρόκειται να τα παρατήσω! Θα συνεχίσω το ψάξιμο! Σίγουρα στο τελος θα βρεθεί μια δουλειά κατάλληλη και για μένα...

Περπατάω στους δρόμους, με απελπισία. Ο κόσμος γύρω μου περπατάει, φεύγει, μιλάει και κοιτάει μπρος. Ο καθένας τη δουλειά του. Άλλοι στο τηλέφωνο, άλλοι με φίλους, και κάποιοι σαν κι εμένα, μονάχοι. Πλέον κινούμαι, χωρίς να ξέρω προς τα πού κατευθύνομαι. Όπου με παν τα πόδια μου.
Είμαι τώρα σε μια γειτονιά. Παλιά γειτονιά, αν κρίνω από τα σπίτια. Στην παρακάτω γωνία, βλέπω ένα μικρό καφενείο και αποφασίζω να δωσω στον εαυτό μου ένα μικρό διάλειμμα ξεκούρασης. Μπαίνοντας μέσα, δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω τα ξύλινα παράθυρα, σε μια μπλε απόχρωση, τα οποία θυμίζουν άλλες εποχές. Διαλέγω ένα γωνιακό τραπεζάκι. Αφού παραγγέλνω ένα καφέ, ανοίγω την εφημερίδα που αγόρασα νωρίτερα το πρωί και κοιτάω ξανά τις αγγελίες για τις δουλειές.

Αρχικά δεν παρατηρώ κάτι, οι ίδιες δουλειές που επισκέφθηκα ήδη. Αυτή τη φορά όμως το βλέμμα μου πέφτει σε μια αγγελία, στο κάτω μέρος της σελίδας: "Ζητήται γκαρσόνι". Καθόλου άσχημη ιδέα. Εξάλλου, τι έχω να χάσω; Ευθύς, αρπάζω το τηλέφωνο μου και πληκτρολογώ τον αριθμό.

Κτυπάει μια, κτυπάει δύο, κτυπάει τρεις...

-Ναι παρακαλώ. Με ποιον ομιλώ;
-Για σας, για την αγγελία πήρα.
-Μάλιστα, ναι, ενδιαφέρεστε φαντάζομαι.
-Ναι ναι.
-Ωραία, δώστε μου μισό λεπτό να δω το πρόγραμμα και να σας πω ποτέ μπορείτε να περάσετε.
-Ναι, φυσικά, περιμένω...

Καθώς περιμένω , ακούω μια φωνή στο βάθος, να φωνάζει στην κοπέλα που μου μιλούσε στο τηλέφωνο...

-ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΜΙΛΆΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ;;;;
-Πήραν για την αγγελία κύριε. Τώρα προσπαθώ να βρω μέρα στο πρόγραμμα σας για τη συνέντευξη, αλλά είστε κλειστός για τις επόμενες τρεις μέρ..
-ΣΗΜΕΡΑ! ΣΉΜΕΡΑ ΝΑ ΈΡΘΕΙ!!! ΤΟ ΜΑΓΑΖΊ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΕΠΙΓΟΝΤΩΣ ΓΚΑΡΣΌΝΙ!
-Μα κύριε...
- ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΜΑ! ΣΉΜΕΡΑ ΕΊΠΑ!

Τότε η κοπέλα απευθύνεται σε μένα..

-Ναι, είστε ακόμη εκει;
-Ναι, πέστε μου.
- Σήμερα θα μπορούσατε να έρθετε;
-Ναι, βεβαίως, πείτε μου ώρα και διεύθυνση.
-Ναι, και θα χρειαστώ και ένα όνομα και από σας.
.
.
.