Adım Derin.
Sabah kalktığımda evde kimse yoktu. Annemlerin masaya bir not bıraktıklarını gördüm:
-Kızım biz babanla işimiz için Antalya'ya gidiyoruz. Arada bi arkadaşında falan kal , onlar gelsin veya. Bu sene boyunca burda kalıcaz arada geliriz. Kendine iyi bak öpüyorum.
-Anacığın
Kaldık yine tek başımıza. Üstümü değiştirip bizim eve en yakın cafe ' ye yöneldim. Bir masaya geçip kahvaltı sipariş ettim. Bi kaç dakika sonra benim yaşlarımda (16-17 yaşlarında) bir erkek geldi ve ta öteki bi tarafta masaya oturdu sonra nedense masa değiştirdi. Tam yanımdaki , aramıza 5 - 10 santim olan bir masaya oturdu. Geldiğinden beri gözlerimi ondan alamıyordum. Çok değişik , beni çok etkileyen , hiç etkilenmediğim kadar etkileyen bir yakışıklılığı vardı. Ona bakarken çok zaman geçti ve çayımın soğuduğunu fark ettim. Tam içecektim ki heyecandan elime alır almaz döktüm. Hem de o çocuğun üstüne. ALLAHIM BEN NASIL Bİ GERİZEKALIYIM YA! Bunu dışımdan söylemiştim. EVET DIŞIMDAN. Dıştan düşünmek ortadan kaldırılmalı! Daha fazla rezil olmadan : "Çok özür dilerim. Gerçekten isteyerek olmadı. Çok çok özür dilerim. Valla yanlışlıkla oldu." derken sözümü kesti: "Önemli değil. Yakışıklılığımın suçu. Ama her tarafımı çay yaptığın için çok saol. Gerçekten..." dedi. Sesi çok güzeldi. Bebek gibi bi sesi vardı. Etkilenmemek imkansızdı. Ona bakarken yine delirdim ve ağzıma geleni söyledim. "Sen o ikinci kurduğun cümlede ne dedin bakıyım? Ben sana bilerek mi döktüm. Yakışıklısın diye mi? Yanlışlıkla oldu işte..." yine lafımı kesmişti. "Tamam su..." bu sefer ben bölmüştüm "sen benim sözümü bölemezsin bikere. Şimdi devam edebilirsin. Buyur."
"Tamam sus artık bi zahmet. Daha fazla rezil olmayalım. Gel de evine bırakıyım seni. Evde istediğin kadar konuşursun."
Bende nasıl olduğunu anlamadan "Tamam." demiştim ya. Bildiğin "tamam" dedim. Sonra arabaya bindik ve evin yolunu tarif ettim. Geldiğimizde ben indim ve o da. "Sen neden indin ya? "
"Evim burda olduğu için?"
Böyle dediğine göre yeni taşınan komşular olmalılardı. Ben eve girdim. O da tam karşı binaya. Cidden çok fena çarpılmıştım ona. Pizzalı pijamalarımı giyip televiyondan korku filmi açtım. Her zaman olduğu gibi gülmeye başladım. Ben delimiyim ya? Korku filminde gülüyordum resmen. Bittikten sonra başka açtım , sonra yine başka açtım ve son olarak bi tane daha. Hepsinde gülmüştüm. Harbiden deliriyorum ben. Gidip nutella aldım mutfaktan. 1 koca nutellayı bitirdim. Sonra tumblrda gezinip morlimi düzelttim , efkarlandım. Hemen faceye girdim. Evet. Bi facebook sayfası. €f|<A®lıL@Rr diye hemde. Birsürü durum okudum. Artık bende bi €f|<@RlI qız oldum. Evet mallık başıma vurdu bugün. Nutella bitince yine mutfağa gittim. Bu sefer albeni buldum. İçimden "AL BENİ AL! GEL BENİİ AL! " demek geçiyordu. Ve dedim de. Evde "AL BENİ AAAALLL" diye dolaştım. Cidden o çocuktan sonra delirmiş olmalıydım. Kendimi yeni doğmuş ağlayan karga gibi hissediyordum. Gece olmuştu. Balkona çıktım. Ordaydı. O da balkondaydı!
***
Heycanlı bölümler birazdan
(biraz karışık oldu ama olsunxd iosxnbwud)
