"Alo? Daisy? Orada mısın?"
Sarah. En yakın arkadaşım. Tamam belki de çok mükemmel biri değil ama tek arkadaşımın Sarah olması onu en yakın arkadaşım yapıyor. Bu yüzden de sabah yaşadıklarımı Sarah dışında kimseye anlatamazdım. Konuşabildiğime bile dua etmem gerekiyordu belki de. Kafam yerinde değildi ve Sarah'ı aradığımı bile unutmuştum.
"Hıh? Üzgünüm, dalmışım."
"Sorun ne?"
-Muhtemelen herşey-
"Sana anlatmam gereken şeyler var Sarah ve bunları telefonda anlatamam. Buraya en erken ne zaman gelebilirsin?"
Şimdi de sıkıcı hayatımı baştan yaratan sabahı anlatmak istiyorum. Asıl soru ise "Ya hepimiz birer hataysak?"
