FILTTDP II: The Heart of the Delinquent Prince [ ON HOLD ]

Chapter III - Awakening

Richard Reyes

"Richard?"

Napalingon ako sa tumawag at nakita si George. Lumapit siya sa'kin hanggang sa huminto siya sa harap ko. Hindi ko maiwasan na pagmasdan siya. From the way I see it, he looked fine and calm as if nothing happened.

"I want to talk to you."

"About what?" balik kong tanong at alam ko na naramdaman niya ang pang-uuyam sa tinig ko.

"Look, alam ko na galit kapa rin sa mga nangyayari. At alam ko rin na hindi ka sang-ayon sa desisyong ito."

"I'm not." mabilis kong sabi at napabuntong hininga siya.

"I knew it."

"What do you want George?" naiinip kong tanong at biglang sumeryoso ang mukha niya.

"I want to talk to you about Georgina." saad niya at kaagad akong nakaramdam ng kirot sa dibdib. Pumikit ako at kinalma ko ang sarili. Even if I'm mad at him, I will refrain myself from causing a scene. Hindi lang kasi nasa public kami kundi na rin sa katotohanan na kahit anong gawin ko, wala rin naman 'yon magagawa para maibalik ang kapatid ko.

Dumilat ako at naglakad sa may railings ng balkonahe na kinaroroonan namin. Sumandal ako ro'n at tumanaw sa malayo.

"Honestly George, I really don't know why I let you guys decide all of this." pag-amin ko. "Naguguluhan ako. Hindi ko maintindihan kung bakit naging gano'n ang desisyon natin. Mo." saad ko habang nakatingin ako sa kanya. "Eversince Georgina is a child, we've been protecting her. We've been there and so cautious of her actions and surroundings, pero ang bilis lang natin siyang isinuko sa mga taong 'yon. After that incident, I always asks myself, what kind of brother did I become? I was so useless. I never got the chance to protect her knowing that I'm her brother and you're her father. But we did nothing." Hinanakit ko at hindi ko mapigilan ang mapakuyom ng kamao habang sinasabi ang mga iyon. Hindi pa rin kasi ako makapaniwala na nagawa ko ang bagay na iyon sa kapatid ko. Masakit.

Umiwas ako ng tingin at muli akong tumanaw sa malayo. "I want to asks you a lot George. That how come you let your daughter risks her life just like that? At bakit parang hindi ka apektado samantalang ikaw ang tatay niya at siyang mas dapat na nagagalit sa sitwasyong ito? Naguguluhan ako. Kaya hindi mo ako masisisi na magalit sa mga sandaling ito dahil masakit. Sobrang sakit isipin na parang wala lang sa'yo ang nangyari." Saglit na natahimik ang paligid at naramdaman ko na lang ang paglapit niya sa'kin. Tumingin ako sa gawi niya at nakita kong may inilabas siyang sigarilyo. Sinindihan niya iyon at agad na hinithit. Nangunot ang noo ko pero nawala iyon nung may mapansin akong kakaiba sa kanya.

"What is happening to you?" bigla niyang hinawakan ang nanginginig na kamay at napatingin siya sa'kin ng nakangiti.

"This is nothing."

Nangunot ang noo ko. "Don't fool me George. I know what that means." Hindi siya sumagot at nagpatuloy lang siya sa paghithit ng kanyang sigarilyo. "Was that tremor caused by your accident before?" tanong ko at napatingin siya sa kaliwang kamay na unti-unti ng nagbabalik sa dati.

"Don't over reacting. This is just a quick movement."

My scowl deepen. "Naipatingin mo na ba 'yan sa doktor?" pag-iiba ko pero hindi pa rin niya 'ko sinagot ng maayos.

"It's really alright Richard and it's nothing serious."

"It's definitely serious."

Tumingin siya sa'kin at binigyan niya ako ng makahulugang tingin. "Richard. I don't want to worry them. This is really nothing so forget about this and let's just worry about my daughter. Babalik din 'to sa dati."