Ο έρωτας ερχεται και για το ίδιο φύλο!

Μην της πεις τιποτα!

Με κοιταξε παραξενεμενη.

"Ναι βεβαια. Εμμ παμε"

Πηγαμε με ταξι. Εστειλε μηνυμα στους αλλους. Ημουν τοσο ζαλισμενη που κοιταζα μονο κατω προσπαθωντας να κοιταω που παταω αφου ολα γυρναγαν. Με κραταγε απο τον ωμο οπως κραταμε τους φιλους, γυρω απο τον λαιμο μου. Ημουν χαλια. Οταν φτασαμε σπιτι ανοιξα και μπηκαμε μεσα και με πηγε στο δωματιο μου. Δεν ηξερα γιατι αλλα θα ανησύχησε. Μου εβγαλε τις γοβες και οπως ημουν επεσα για υπνο. Οταν με σκεπασε πηγε να φυγει αλλα πρόλαβα και εσπασα την σιωπη.

"Ευχαριστω"

Ετσι, με ενα απλο ευχαριστω το οποιο ηταν και ψιθυριστο ομως αρκετο για να το ακουσει. Μου χαμογελασε και εκλεισε την πορτα πισω της και αμεσως αποκοιμήθηκα.

~πρωι~

Ξυπνησα με εναν τρομερο πονοκεφαλο. Αναμενομενο ηταν. Κοιταξα την ωρα... ηταν 1. Πηγα στον καθρεπτη και κοιταξα το ειδωλο μου. Ημουν με το φορεμα. Τα μαλλια μου ανακατεμενα και η μασκαρα ειχε μουτζουρωσει το προσωπο μου απο το κλάμα. Εβγαλα εναν αναστεναγμο και μπηκα κατευθειαν στην μπανιερα για ενα χαλαρωτικό μπανιο. Τι χαλαρωτικό χειροτερα με εκανε. Σκεφτομουν τα χθεσινα. Αφου βγηκα στεγνωσα τα μαλλια μου και φορεσα μια φορμα και μια αερατη μπλουζα και καθησα στον καναπε με ενα μπολ κορν φλεικς βλεποντας τηλεοραση. Δεν ειχα ορεξει να φαω μεσημεριανό. Αν και κοιταζα τηλεοραση αλλου ταξιδευε το μυαλο μου. Φοβομουν. Δεν ηξερα αν ηταν φυσιολογικο. Παλια τους κοροιδευα τους ομοφυλόφιλους και τωρα... ημουν μια απο αυτους. Με αυτο εβαλα παλι τα κλάματα. Μπορει απ'εξω να εδειχνα δυνατη αλλα δεν ημουν και πολυ απο μεσα. Απλα ηθελα να εχω κατι σαν ασπιδα. Εκλαιγα ενω ετρωγα. Χτυπησε η πορτα και βαριεστημένα πηγα να ανοιξω. Ηταν η Κατερινα. Ειχε ενα χαμογελο στο προσωπο της μα μολις με ειδε εξαφανιστικε.

"Ειι κλαις;" ρωτησε ανησυχα.
μολις το ακουσα ξανα αρχισα τα κλάματα. Καθισαμε στον καναπε και της εξηγησα τα παντα.

"Ρε κατερινα φοβαμαι. Πρωτα απο ολα τι θα πει ο κοσμος; εγω παντα τους κοροιδευα και τωρα κοιτα! Ειμαι μια απο αυτους."

"Δεν πρεπει να το σκεφτεσαι ετσι. Δεν ειναι κατι που επιλεγεις. Τι θα πει ο κοσμος σε νοιαζει; εισαι ανθρωπος πανω απο ολα. Μα πιστευω πως θα ηταν καλυτερα τωρα που ερχεται το καλοκαιρι να κανεις κατι. Μην κατσεις εδω. Φυγε. Πηγαινε ενα ταξιδι ή κατι τετοιο. Να ξεφυγεις και να ξεφυγει και το μυαλο σου και οταν γυρισεις με καθαρο μυαλο πιασε την και πες της το. Θα ηταν καλυτερα."

Σκεφτηκα λιγο τα λεγομενα της. Χμμ αλλα αν εκανα κατι αλλο; πριν έφευγα να της έλεγα πως αισθανομουν και να της άφηνα χρονο να σκεφτει χωρις να ήμουν εκεί !

"Ισως εχεις δικιο. Την αλλη εβδομαδα σταματανε οι σχολες. Θα παω καπου. Μονη" απαντησα.

"Ειδες; εχω δικιο. Τι εξυπνη φιλη που εχεις."

"Σκασε" απαντησα γελωντας και της πεταξα ενα μαξιλαρι.

Μιλαγαμε για βλακείες και κατα της 5 το απογευμα εφυγε ενω εγω πηγα για τρεξιμο. Αλλα οταν σταματησα σε ενα μινι μαρκετ να παρω ενα νερακι καθως εβγαινα ειδα σε εναν πινακα ανακοινωσεων ενα φυλλαδιο.... για γυναικες πεζοναυτες. Μου φανηκε ενδιαφερον. Θα μπορούσα να σκληραγωγηθω και δεν θα εκλαιγα πια, θα ημουν δυνατη και θα μπορουσα να παω το καλοκαιρι και να γυρισω οταν αρχιζαν οι σχολες. Οταν γυρισα σπιτι κατα της 7 ξανα εκατσα στην τηλεοραση με το λαπτοπ στα ποδια μου οκλαδον και μια σακουλα πατατακια αγκαλια. Μπηκα στο site να κανω αιτηση. Οταν ολοκληρωσα ειδα πως θα αρχιζα 15 Ιουνιου. Ετσι και αλλιως 10 κλεινουν οι σχολες θα πηγαινα μια βολτα απο τους γονεις μου και μετα θα εφευγα. Πηγα για υπνο μα την σκεφτομουν ακομα. Μετα απο μεγαλη προσπαθεια που κατεβαλα μπορεσα να κοιμηθω.

Την αλλη μερα ξυπνησα νωρις γιατι ειχα σχολη και ευχαριστουσα τον θεο που ειχα διαβασει πιο πριν. Εβαλα μια μαυρη φορμα και μια απλη μπλουζα κοντομανικη. Τα ρουχα μου ηταν απλα γιατι ηθελα να ημουν ανετη και δεν ειχα ορεξη να ασχοληθω με αυτο. Στο δρομο ειδα την κατερινα και της ειπα οτι σκεφτομαι να παω στους πεζοναυτες. Η αντιδραση της;

"Τι;!! Οταν σου ειπα να πας καπου εννουσα ενα ταξιδι ή στους γονεις σου. Οχι στους πεζοναυτες. Τρελαθηκες; που το σκεφτηκες;"

"Το ειδα καπου, γιατι; θελω να παω εκει να ξεχαστω και να σκληραγωγηθω. Μου αρεσουν τα σκληρα και το ξερεις" απαντησα

"Αφου πηρες την αποφαση σου εγω ειμαι μαζι σου.

Μου χαμογελασε και με αγκαλιασε. Αυτη η κοπελα παντα με καταλαβαινε. Οταν ειδαμε την Ιωαννα να ερχεται προς το μερος μας της ειπα γρηγορα.

"Μην της πεις τιποτα!!"

Ελπιζω να σας αρεσε το κεφαλαιο!! Δεν εχω να πω κατι... θα δουμε τι θα γινει στο επομενο κεφαλαιο. Τι λετε ηταν σωστη η αποφαση της Ζωης να παει στους πεζοναυτες;

Φιλακιαα xxx