Portal Island

Hoofstuk 1

P.O.V Jason

Het is 09:00. Het is nog vrij rustig in het lokaal. Logisch, want zowat niemand kent elkaar nog. Het is de eerste schooldag van het jaar. Ik ben niet alleen. Mijn vrienden Martijn en Bas zitten ook in deze klas. Martijn zit naast me en Bas achter me. Terwijl de leraar zich voorstelt kijk ik de klas rond. Veel mensen herken ik van gezicht. Ik schrik als de leraar ineens naast me staat. "Jongen, wil jij even gaan staan?" Vraagt hij. Martijn stoot me aan. "Hij bedoelt jou" Ik sta ongemakkelijk op. "Oké, vertel maar wat over jezelf; je naam, je hobby's, iets anders leuks ofzo?" Dit haat ik zo erg. Mijn naam zeggen is geen probleem maar hobby's of iets anders... alsof iemand dat onthoud! "Nou, ehm ik ben Jason en ik hou van voetbal en gamen" zeg ik dan maar. De leraar zegt dat ik weer kan zitten en dan moet Martijn iets vertellen. En zo gaat het door. Als laatste komt de leraar bij een meisje met lang blond haar, wat als een gordijn voor haar gezicht hangt. Als ze opkijkt zie ik dat ze iets aan het opschrijven was. Als de leraar vraagt of ze wil staan om wat te vertellen staat ze voorzichtig op. Het is best een mooi meisje, alleen is het duidelijk dat ze dat zelf niet inziet. Heel zacht zegt ze "Hallo, mijn naam is eh... Marly en ik hou van schrijven" Ze gaat meteen weer zitten en pakt haar pen alweer om verder te schrijven, maar de leraar pakt haar schrift van de tafel. Hij leest een stukje. "Leuk dat je je zo kan vinden in het schrijven!" Zegt de leraar en met klap komt het schrift van Marly weer op haar tafel. "Portal Island..." zegt hij bedenkelijk in zichzelf terwijl hij naar zijn bureau loopt. "Origineel" Ik zie Marly met een rood hoofd naar de leraar kijken. Als ze doorkrijgt dat verschillende kinderen naar haar vuurrode gezicht kijken went ze zich snel weer tot haar schrift en de lange blonde gordijnen sluiten zich weer. Wat een apart meisje.

Zodra de bel gaat ren ik snel het lokaal uit. We hebben 20 minuten pauze en daarna 3 uur achter elkaar les. Ik wissel gauw mijn boeken en loop dan richting de paal waar ik altijd wacht op Martijn en Bas, al sinds de 1e, en nu zitten we in de 3e. Ik weet dat ik bof met het feit dat ze al die jaren al bij me in de klas zitten. Martijn moest in de 2e wel overgeplaatst worden, maar dat was snel geregeld. Met z'n drieën lopen we de aula in. Hij is niet groot, maar doordat overal banken naar elkaar toe staan met een tafel ertussen (zodat je met wat proppen er met 8 kan zitten, maar ook met 4 of 2 mensen) kan toch iedereen altijd een plekje vinden. Wij gaan dus zitten op de bank. Bas en ik tegenover Martijn. Jim komt aanlopen. Ik ken hem niet zo goed, maar Martijn wel. Martijn kent iedereen. Het is fijn om vrienden met hem te zijn, door hem heb ik veel nieuwe vrienden. Jim schuift aan. In plaats van een gesprek met Martijn te beginnen, went hij zich naar mij en hij vraagt "Jij bent Jason, toch? Jason de.... de wit?" "Ehm ja, hoezo?" Vraag ik verbaast. "Nou, mijn moeder kent jou ofzo? Ze wil dat je een keer langskomt" "Oké?" Lach ik "Vanmiddag al?" "Ja, als je kan?" "Ja dat kan" Jim geeft me een briefje met zijn adres, staat op en na "Doei!" Geroepen te hebben sloft hij naar een paar andere jongens. "Zit hij bij ons in de klas?" Vraagt Bas. "Neeee" lacht Martijn "die druktemaker gelukkig niet" Ik neem snel een slok van mijn ijsthee want binnen enkele seconden zou de bel gaan. TRINGGG

We beginnen met Engels, ik ga een beetje achteraan zitten omdat ik weet hoe deze lerares is. Deze keer zitten Martijn en Bas samen een rij voor me. Ik zit alleen. Ineens komt een meisje met gekruld blond haar naar me toe. Als ze naast me staat zie ik dat ze flink wat make-up op heeft. "Hee" zegt ze vrolijk. "Ik heet Maya, mag ik naast je komen zitten?" Ik knik. Ze gaat zitten en zwaait haar haar naar achter. "Je lijkt me aardig" zegt ze "Hoe heet je ook alweer?" "Jason" zeg ik. Maya begint te lachen. "Meen je dit nou?" Ik snap niet wat er is. "Ik ken je al hartstikke lang, en jij mij ook!" Verbaast kijk ik haar aan. "Van wat dan?" Maya kijkt nu ineens teleurgesteld. "Ik ben de zus van Roy... We speelden altijd met z'n drieën als je naar ons toekwam!" Ineens wist ik het weer. "Ja! Nu weet ik het weer" zeg ik vrolijk. Ineens bedenk ik me allemaal dingen die we ooit gedaan hebben. Maya waarschijnlijk ook. We kijken even naar elkaar en beginnen dan te lachen. De Engels lerares komt naar ons toe lopen en forceert een glimlach. "Zoo, wat zijn we aan het doen?" Zegt ze. Ik twijfel over wat ik zeg maar ineens staat Maya op. "Mevrouw, sorry dat we uw les verstoorden maar ik herkende hem maar hij mij niet dus toen heb ik hem vertelt waarvan we elkaar zouden moeten kennen en toen wist hij het weer en moesten we lachen" De klas kijkt ons raar aan. Alleen het meisje, Marly kijkt niet. Ze schrijft rustig door in dat schrift. De lerares Engels kijkt ons raar aan maar loopt dan weer terug naar haar bureau. "Oke dames en heren, ga hoofdstuk 1 paragraaf 1 maar maken tot de bel gaat" "Sorry dat ik je niet herkende" fluister ik naar Maya. "Maar je ziet er zo anders uit! En je hebt ook best wel veel make-up op enzo..." Maya kijkt verbaast. "Moet ik het... wacht even" ze rommelt in haar tas. Een potje met wit spul en een blauw doekje haalt ze uit haar tas. Ze doet wat spul op het doekje en haalt het doekje over haar gezicht. Als ze het doekje van haar gezicht haalt ziet ze er totaal anders uit. "Beter?" Lacht ze. Ik bekijk haar goed. "Ja, ik vind van wel" zeg ik dan. Ze glimlacht en focust zich daarna op haar werk.

Als de schoolbel van het laatste uur afgaat ben ik zo snel mogelijk weg. Na langs mijn kluis geweest te zijn pak ik het briefje van Jim tevoorschijn. Zijn huis is nog niet eens zo ver van die van mij vandaan. Met 20 minuten sta ik voor zijn huis. Nog voor ik aan kan bellen gaat de deur open en staat Jim daar. "Hee Jason!" Zegt hij enthousiast. Hij gaat een stap opzij zodat ik naar binnen kan. Het huis is klein maar gezellig ingericht. In de woonkamer tref ik Jim's moeder, die me vriendelijk opvangt. "Wil je wat te drinken? Koekje erbij?" zegt ze en ze loopt richting de keuken. "Nee bedankt" zeg ik ongemakkelijk. "Ah, doe niet zo bescheiden, ik pak wel een colaatje voor je" zonder op antwoord te wachten verdwijnt ze in de keuken. "Nee!" roep ik. Jim's moeder verschijnt weer in de deuropening. "Ehm ik eh wil liever wat water" zeg ik snel. Jim's moeder haalt haar schouders op en komt even later terug met een glas water en een koektrommel. "Waarvoor wilde u me spreken?" Vraag ik nieuwsgierig als ik een slok drinken neem. "Jou vader heeft een eigen bedrijf hé" zeg ze. Ik knik. "En wat is daarmee?" "Nou" begint Jim's moeder "Hij heeft me een paar dagen geleden ontslagen, en ik vroeg me af of jij misschien een goed woordje..." "Nee mevrouw, als u de baan terug wilt moet u echt zelf gaan praten met mijn vader" ik wil net opstaan als Jim's moeder mijn arm vastpakt. "Alsjeblieft! Doe het anders voor eh voor Jim!" ik schud mijn hoofd en trek mijn arm terug. De moeder van Jim kijkt me nog smekend aan terwijl ik mijn tas pak en richting de deur loop maar ik ga dit niet voor haar regelen. Ik help mijn vader alleen met nieuwe ideeën, en ik ga niet haar voortrekken omdat.... waarom zou ik ook? Ik ken haar helemaal niet! Verward stap ik op de fiets en fiets ik naar huis.