DİPTEKİLER

Bölüm 1

Hastanede ilk günüm. Hiçbir şey hissetmiyorum. Hislerim ölmüş durumda. Belki de yakında ben de öleceğim. Bilemezsin. Hayat bu. Bugünden itibaren Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi'nde tedavi görmeye başladım. Kabul ettim yani tedaviyi. Bana ve aileme sordular. Reddetmek istemedik. Aynı zamanda kemoterapiyi de.. . Yani anladığın kadarıyla ben kanser hastası genç bir kzım. 15 yaşındayım. Hastalığım nedeniyle eğitimime ara verdim. Şu an okumuyorum. Şu an tek yaptığım şey kanserle mücadele. Teşhisim geçen hafta konuldu. Erken teşhis. Ne kadar erken o kadar iyi. Erken teşhis hayat kurtarır derler. Göreceğiz bakalım kurtaracak mı ? Başta şaşırmadım değil. Ama artık kabullendim. Bir gün mutlaka kabullenecektim. Ben sadece erken kabullenmeyi seçtim. Hastalığım boyunca bir günlük tutmaya karar verdim. Günü gününe yazamasam da tüm yaşadıklarımı buraya aktaracağım. Belki bir gün iyileşir ve okurum. Ölmeden önce bir okumak isterim doğrusu. "Vay be, ben neler yaşamışım böyle" demeyi isterim. Başta doktorum Halil Bey tavsiye etti bu günlüğü tutmamı. Güzel fikir demiştim sadece kendi kendime. Sonra da karar verdim. Günlükten ailemin haberi yok. Özel bir nedeni yok, söylemek istemiyorum. Bu aralar sadece moralim bozuk. Hiçbir şey yemek istemiyorum. Bu aralar sadece moralim bozuk. Hiçbir şey yemek istemiyorum. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Kimsenin bana moral vermesine de ihtiyacım yok. İstersem kendimi teselli edebilirim ben. Ama hiçbir şey istemiyorum. Benliğimi kaybettim. Kimliğimi yitirdim. Bir boşluktayım sadece. Kayboluyorum. Buluyorlar, tekrar kayboluyorum. Gözlerim kapanmaya başladı. Sanırım uyumalıyım.