Hoofdstuk 5

8 0 0
                                    

"Ik had geen andere keuze dan een paar leden mee te nemen. Ik heb nu een wetenschapper genaamd Josh mee, een assistent van hem genaamd Dan en nog een oud Delta lid genaamd Ray. Ray staat heel goed bekend als "Heavy G". Hij neemt altijd machine geweren en houdt van harde actie. Hopelijk zal hij de operatie niet in de weg staan, want we willen er graag 1 levend vangen. We zijn op weg naar de dichtste stad in de buurt genaamd Navda. Navda is een kleine stad met een populatie van maximum 2.000 mensen. Heb de politie en de lokale dienst al geïnformeerd dat ze zich moeten opsluiten in hun huis. Iedereen zit hopelijk nu goed beveiligd binnen en alles is hopelijk toe. We komen net de stad binnen en wat zien we?? Al zeker 40 zombies in een volgorde de ziekenhuis aan het aanvallen.. De Project D is in werking gesteld. We moeten ze allemaal uitschakelen voordat het virus zich nog verder kan verspreiden. We zullen geen andere keuze hebben dan de hele stad plat te branden. Op elke weg staan al blokkades en we hebben lucht dekking gekregen van een paar vrienden. Ik moet een rode granaat in het midden van de stad smijten en dan komt onze Ac-130 vliegtuig ons helpen. Een AC-130 vliegtuig heeft hevige wapens. Het heeft een machine geweer van 105mm, een enorm groot kanon dat een hele straat kan laten ontploffen en nog een paar racketwerpers dat doel zoekend bestuurd kunnen worden. Alle niet besmette mensen hebben we snel nog kunnen evacueren. Maar de rest kunnen we niet meer helpen.. Ik ren de stad binnen samen met Ray, terwijl de wetenschapper en zijn assistent wachten in de gepantserde jeep. Oke, we zijn nu exact in het begin van de stad. We moeten 15 straten naar boven gaan. 'Dit kan nog lastig worden Ray..' Ben eerlijk gezegd wel blij dat Ray machine geweren heeft. Daarmee kan hij de zombies van mijn rug houden terwijl ik de rode granaat kan droppen in het midden van de stad. We zijn nu al een straatje verder. We kunnen niet verder naar het noorden, dus moeten we door huizen gaan. Deze weg is versperd met lege auto's dat vol onder het bloed zitten.. Ze hebben zich blijkbaar al goed verder uitgebreid. Laten we ze meteen verder afmaken voordat de stad eraan gaat. 'Kom Ray, we breken hier door dit huis en gaan zo naar straat nummer 3.' We gingen net het huis binnen en sloten meteen de deur achter ons. Er kwamen op dat moment juist zombies af. Snel door de tuin ontsnappen voordat we ook zo eindigen. We zijn nu in straat nummer 3. Wat ziet het er hier smerig uit... Alles vol met bloed. 'Wacht, ik zie daar iets.. Ray, zie jij dat ook? Is dat nu echt een zombie met een kind?!?' Oh nee, die ging dat kind bijten! Ik nam meteen mijn sluipschuttersgeweer, richte op het hoofd van de zombie en BOOM! Zijn volledige hoofd sprong kapot zoals een meloen dat ontploft. Zijn hersenen vlogen overal en het kind lag volledig onder dat bloed. Ik nam meteen een T-shirt uit mijn rugzak, zodat het kind dat kon gebruiken als handdoek. Hij was gelukkig ongedeerd. Ik schatte dat hij ongeveer 5 jaar oud was. Zoals ik goed had begrepen had hij gezien hoe zijn ouders hem probeerde te beschermen van een paar zombies. Ik vroeg waar hij woonde. Ik beloofde hem om zijn ouders te redden, als ze nog in leven waren. Maar hij moest wel heel dicht bij mij blijven. Ik liep voorop, dan de kleine kerel en daarna Ray. Hij woonde exact waar we moesten zijn om onze rode granaat te droppen. De laatste 10 straten waren nog al redelijk rustig. Geen kat te zien. We hoorde wel rare geluiden, maar zagen helemaal niets. We kwamen net aan het huis van de kleine kerel. Ik nam eerst mijn betrouwbare glock, veranderde snel van magazijn naar normale kogels met een demper en ik ging alleen in stilte binnen. Ik brak heel stilletjes de deur open en links van mij was er een kamer, rechts van mij was er een trap en rechtdoor was er de keuken. Ik nam mijn zaklamp, want het was er verschrikkelijk donker. Ik ging meteen de trap op. Ik kwam boven uit aan 2 slaapkamers. Op een van de slaapkamer deuren stonden bloed afdrukken. Ik deed de deur heel stilletjes open en wat zag ik? De vader was helemaal opengereten, zijn darmen lagen op het bed... Ik schoot toch voor de zekerheid een kogel door zijn hoofd. Ik vond het zo erg voor de kleine kerel. Ik hoorde ineens een kleine krakend geluid van de kamer hiernaast. Ik stampte de deur in en zag een vrouw liggen. Ze had niets voor. Ze was alleen heel droevig. Maar dat kon ik natuurlijk geloven. Ik vroeg haar of ze hier woonde en een zoontje had. Ze antwoorde ja, dus nam ik haar meteen mee naar buiten. Ik vroeg haar daarna of dat er nog andere mensen of zombies in de woning waren, en ze zei meteen dat er niet lang geleden enorm veel geluid uit de garage kwam. Ik gaf Ray meteen het bevel om de garage kapot te schieten. Ik smeet ondertussen de rode granaat en liet de AC-130 weten dat we nu gaan ontsnappen uit de stad en dat alle andere leden op een veilige afstand moeten blijven, want dit was nu officïeel "Ground Zero" genaamd. Ground Zero gebruiken we als de AC-130 het bevel heeft om alles kapot te schieten binnen een bepaalde zone. We hadden exact 2 uur de tijd om te ontsnappen uit Ground Zero. We liepen de hele weg terug af naar de Gepantserde voertuig. De wetenschapper en zijn assistent waren gelukkig nog allebij veilig en wel. We reden meteen weg buiten de Ground Zero en liet de AC-130 weten dat hij meteen mocht beginnen met het vernietigen van de Stad."

The Lone WolfWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu