The Lone Wolf

Hoofdstuk7

"Alles was klaar en we konden meteen vertrekken met het vliegtuig naar België. We hadden een oproep ontvangen dat er nog levende mensen in de stad Brussel en Gent waren en hulp nodig hadden. Had ook de AC-130 vliegtuig opgeroepen voor back-up indien nodig. We vlogen 5 uur op weg naar België. Elke uur kregen we meer en meer mensen dat om hulp vroegen. Sommigen konden zich beschermen met wapens, maar sommigen ook niet. We deden ons best om meteen naar Gent te geraken, want daar waren de meeste gewonden. het was al 18u ondertussen, toen we eindelijk boven Gent vlogen. We hebben ons gewoon geland op een hele grote wijde, niet ver van de stad. We namen meteen onze uitrusting en vertrokken samen met de wetenschappers, Ray, de kleine kerel en de moeder ervan. Al snel kregen we bezoek van een paar zombies, maar Ray had ze meteen afgemaakt. De overlevenden hadden zich schuil gehouden, niet ver van onze locatie. Ons plan was om alle mensen mee te nemen naar het vliegtuig en ze naar de geheime basis te brengen. Oké, de geheime basis was dan geen geheim meer, maar mensenlevens redden is belangrijker dan wat dan ook. We waren eindelijk aan de schuilplaats van de overlevenden aangekomen. De poorten waren helaas opengebroken,  maar toch gingen we meteen verder kijken. We waren net aan het hoofdgebouw. Het had ongeveer 7-8 verdiepingen. Ik en een wetenschapper gingen de bovenste 3 uitkammen en Ray, de assistent en de kleine kerel met zijn moeder gingen de onderste 4 te samen uitkammen. Ik en de wetenschapper gingen als eerste binnen. We liepen meteen door naar de lift. We duwde net het knopje in, en de lift ging meteen open en er kwam een zombie uitgelopen en had de wetenschapper op de grond gesmeten en wou hem net bijten. De wetenschapper hield hem weg van zijn keel, maar kon het niet lang volhouden. Net toen de zombie hem wou bijten, schoot ik dat beest plat door de hoofd. Ik had er zo genoeg van dat ik mijn sluipschutterswapen wegzette op mijn rug en dat ik me mijn kleine assault wapen nam. Ik nam mijn oude Scar H wapen, ik zette er meteen een under barrel op. Een under barrel is een soort van stuk met een cilindervormig gat erin waar je je granaat kogel in kunt zetten en het kunt afschieten. Ik plaatste ook een demper erop en een aangepaste vizier. Zo kon ik meteen de zombies afmaken. Ik gaf de wetenschapper ook een paar handwapens met dempers. We waren nu alle bij echt klaar en konden de lift nemen tot de 5de verdieping. Toen we net boven waren, liet ik meteen aan Ray weten dat we nu op verdieping 5 zitten en dat ze ook naar binnen kunnen gaan. We kwamen uit aan een hele donkere gang. Het zicht was enorm slecht. Ik vroeg aan de wetenschapper om helemaal achter mij te lopen met een zaklamp. We bewogen heel langzaam, stap voor stap. We riepen heel zachtjes: Delta Force is in het gebouw... Zo wisten de overlevenden dat we er waren, maar de zombies helaas ook. Ik had nog maar net de zin geroepen en toen verschenen er 5 zombies een paar meter verderop. Ik schoot ze meteen neer. We gingen heel langzaam alle kamers af, maar helaas geen succes. Ik contacteerde Ray via de walkietalkie. Ik zei hem dat verdieping 5 volledig uitgekamd is, maar er alleen zombies waren. Hij zei dan dat hij meer geluk had. Hij had 5 overlevenden gevonden dat kern gezond waren en had ze tesamen met de assistent en de andere 2 in de keuken gezet. Daar was maar 1 in en uit gang, dus ze konden meteen op de zombies schieten als ze binnen kwamen. Ik ging met de wetenschapper toen naar verdieping 6 en Ray ging meteen naar verdieping 2. We waren net op verdieping 6, toen we werden aangevallen door zombies. Ze stonden op de lift te kloppen, tot de deuren open gingen. Ik schoot meteen mijn volledig magazijn neer. De zombies vielen neer voor onze voeten. Overal lag er bloed en het was echt smerig. Ik had zelfs bloedvlekken op mijn schoenen en broek! Ik had meteen mijn wapen herladen en we stapte langzaam verder naar de gang. Deze had gelukkig wel nog licht. Dus de wetenschapper kon met beide handen een handwapen vast nemen. Ik doorzoekte de laatste 10 kamers en hij de eerste 5. Ik had meer geluk dan hem. ik vond in de laatste 2 wel zeker 5 a 7 overlevenden. Alle andere kamers waren leeg. Toen we terug richting de lift gingen met de overlevenden, kwamen er een stel zombies aangelopen en vielen de wetenschapper aan. Ik zei heel luid: Allemaal buken!!! En toen schoot ik een granaat plat op de groep zombies. De wetenschapper was helaas gebeten, dus die konden we niet meer redden. Maar we gingen verder. Het werd al heel donker, dus zei ik tegen Ray dat we terug keren naar het vliegtuig en daar overnachten. We namen alle overlevenden mee en sloten ons op in het vliegtuig. De deuren gingen meteen achter ons dicht en niemand kon er nog in. De AC-130 had ons via de lucht in de gaten, dus als er zombies in de buurt kwamen, viel de Ac-130 ze meteen aan."