Ben Aşkı buldum

Aşkımın sahibi, senin Kalbin.

Bizim Aşklar böyle işte.
Yârsiz.
Biz kimi sevdiğimizi bile bilmiyoruz.
Acaba o bir bakışa mı aşık olduk?
O insanin varlığına mı aşık olduk?
Sırf adı, sevgilinin var oluşu bir kitapda yazdığı için, o kitapları okuduk.
Sırf o satırlar Aşkı anlattığı için.
Sevdik, ve evet seveceğiz.
Bekledik, ve evet sonuna kadar bekleyeceğiz.
Aşk karşılıksız birşey.
Hep aşığız zaten.
Ama ona en çok yakışan yer, Onun kalbi.
Çiçekler sulanırsa, güneş üstüne açarsa hayat bulur.
Ama çicek olmasa da yağmur vardır, güneş vardır.
Güneşin ışığı, çicek olmasa da sönmez, azalmaz.
Ama güneşin en güzel ispatı da çiçekdir.
Aşk da böyle.
Yâr olmasa da vardır, tüm güzelliği ile.
Ama yâr ise, Aşkın en güzel ispatıdır.
Yârin hayat bulması için Aşk lazım.
Ama her çiçek ayrı miktarda gün ışığı ister.
Tıpkı Yâr gibi.
Herkese ayrı bir Aşk nasip olur.
Benim Aşkım ile hayat bulan tek bir Yâr vardır.
Başkası olunca uyumsuzluk olur.
Işte Allah bizi böyle yarattı.
Her harfi ile birbirine uyumlu.
Onu gördüğümüz ân Ruhumuz kıpır kıpır olur.
O bir bakış sonsuza dek kalbimize kazılır.
Bir kelime bile konuşmadan aşık olmak işte budur.
Ama bu tevekkül ister.
Allaha güven.
Aşkımızın en büyük şahidi çünki Allahdır.
Bizim Ruhlarımız onun önünde birbirine söz verdi.
Bu dünyada ise birbirimizi kaybettik.
Ama Aşkımızı kaybetmedik.
O içimize büyüyor, buluşma anına kadar.
Rabbimiz işte bize ait olan ruhun nerde olduğunu biliyor.
Elbet bir gün yollarımız birleşecek.
Ama ozamana kadar içimizdeki Aşk büyüyecek.
Onun için aceleye gerek yok.
Nekadar geç olur ise, okadar büyük olur içimizdeki Aşk.
Okadar ağır olur, taşıdığı değer.
Okadar anlamlı olur, anlamsız gelen zorluklar.
O buluşma ânı geldiğinde işte,
ozaman hayat bulur sende ki AŞK.