Camelot Kodu

Bölüm 1

  Grup yasak kaleye doğru ilerlerken ölümün kokusu buram buram yayılıyordu.Pencereler uyarırcasına tıkırdarken, karanlık gölgeler savaş izleriyle dolu duvarlarda dans ediyordu.En cesur kahramanları bile korkutabilecek bir kabus sahnesiydi adeta, ki, Leydi Bella ve arkadaşlarının kahramanlıkla uzaktan yakından alakası bile yoktu.

  Ama yine de, örümcek ağlarıyla sarılmış koridorlardan, parçalanan taş basamaklardan geçerek yollarına devam ettiler.Alçak kemerlerden eğilip, çürümüş zeminleri aştılar. Tâ ki, uzun ve geniş karartılara benzeyen demir kapıların uyumlu bir takım oluşturduğu bir çıkmaza gelinceye kadar.Büyücünün odasına giden geçite.

  Leydi Bella'ya bir ürperti geldi. İşte bu. Gerçekten de sona gelmişlerdi.

  ''Çok uzun zamandır bütün gücümüzle savaştık arkadaşlar!'' dedi Sör Melvin arkadaşlarına dönüp, muzip bir gülümseme geçti sakallı yüzünden. ''Ve en sonunda kaderimize çıkan kapıda duruyoruz.''

  Durakladı ve onları süzdü. ''Hazır olduğunuza emin misiniz? Biliyorsunuz ki,  kapılar bir kere açıldı mı, geri dönüşü yok.''

''Tabi ki, bebeğim'' dedi Lord Vanquish, neşelenip ateşler saçan kılıcını kaldırdı ve bir zafer selamı verdi. Leydi Bella tahtadan asasını hazırlarken, Lord'a endişeli bir tebessüm yolladı.Bir yanı arkasına bile bakmadan ters yöne doğru kaçmak istiyordu.Neyi serbest bırakmak üzere olduklarının farkındaydı.

  Ama nasıl olduysa yerinde durmayı başardı.Bütün krallığın onlara bağlı olduğunu kendine hatırlattı.Şu anda bencillik yapamazdı.

  ''Hadi, yapalım şu işi!'' dedi.

  ''Pekala.'' koruma büyüleri mırıldanırken, şifalı ellerini esneterek hafif bir gülümsemeyle cevapladı Sör Melvin.Sonra duraksadı, Leydi Bella'ya döndü, buruşuk mavi gözleri ani bir parıldamayla insanın içine işliyordu. ''Ama başlamadan önce sana bir şey sormam gerek Leydi Bella.'' dedi. ''Çok, çok önemli bir şey.''

  ''E...evet?'' diye fısıldadı, nefesi titriyor, kalp atışlarını hissedebiliyordu.Sanki hayatı bu soruya bağlıydı.''Ne soracaksın?''