Ejderha'nın Düşüşü

Viserys

  Yüzlerce at ve çarpışan çelik, savaş çekicinin kızıl-siyah zırha çarpması ile sessizliğe gömüldü. Zırhtan fışkıran kan ve yakutlar, Yeşil Çatal'ı kızıla boyadı. Tüm askerler donmuşçasına Ejderha'nın düşüşünü izliyordu. Robert'ın İsyanı amacına ulaşmıştı.

  Küçük Ejderha, geç saatte şövalyeler tarafından uyandırıldı. Tüm Kızıl Kale uyanıktı ve insanlar durmadan birilerine bağırıyordu. Uykulu çocuk ne olduğunu anlayamıyordu. Şövalyeler Viserys'i aceleyle kralın huzuruna çıkardılar. Viserys onlara güvenmiyordu. Kimseye güvenilmezdi. Babasının dediği gibi, saray hainlerle doluydu.

  Aceleyle Aerys'in huzuruna çıkarıldı. Babasının yüzü her zamankinden daha soluk görünüyordu. Kral titriyordu . Viserys'e söyleyecek önemli şeyleri vardı.

  Birkaç saat içinde, hazırlıklar yapılmış ve Prens Viserys, annesi Kraliçe Rhaella ile Ejderha Kayası'na götürülmek üzere yola çıkarılmıştı. 7 yaşındaki prens korkudan titriyordu. Ağabeyi Rhaegar savaşta isyancılar tarafından öldürülmüştü. Bunu aklı almıyordu. Rhaegar güçlüydü, büyük bir orduya sahipti, cesurdu, ve hepsinden önemlisi bir ejderhaydı. Ölmesi mümkün değildi.

  Birkaç günlük rahatsız gemi yolculuğundan sonra Ejderha Kayası'na Karasu Koyu'ndan geçerek vardılar. Burası parlak ve zengin Kızıl Kale gibi değildi. Hırçın dalgaların vurduğu karanlık bir adaydı. Buna rağmen Viserys bu adayı sevmişti. Ejderha Kayası yıllarca Targaryen'lerin üssü olmuş, Fatih Aegon'un Batıdiyar'ı fethetmesinden önce Targaryenlere ev sahipliği yapmıştı. Ağabeyinin anlattığı hikayeler sayesinde buranın onlar için önemini biliyordu. Viserys kaledeki atmosferi sezebiliyordu, ejderhaları hissediyordu.

  Ama ejderhaların soyu yüz yıldan daha önce tükenmişti. 3. Aegon döneminde yaşamış son ejderhaların yumurtaları çatlamamış, ve Targaryen'lerin en büyük silahları ellerinden gitmişti.

  Aradan haftalar geçmişti. Kral Toprakları'ndan henüz haber alamamışlardı. Viserys, babasının isyancıları püskürteceğini ve onları yok edeceğini biliyordu. Ejderha yok edilemezdi. Annesine ve ona tek düşen, zafer kazanılana kadar beklemekti.