GECE

BÖLÜM-1

Bi sabah uyanıyosun ve tüm hayatın değişicek deseler hiç düşünmeden cevabım, hazırım nerden başlıyoruz olurdu, tabi bu teklif bi bedel karşısında önüme sunulmamış olsaydı. Bu bedel babamın ölümü, kardeşimin ortadan kaybolması olmasaydı bana böyle bi teklif sunulmadı bu düzeni, bu hayatı ve yaşanacak olayların hepsinin gerçekleşmesine hiç düşünmeden ben izin verdim vermek zorundaydım çünkü beklenmedik bi sabaha, beklenmedik bi habere, beklenmedik bi nefrete ve intikam hırsına uyandı bedenim o sabah yataktan.O gece arkadaşımda kalmamış olsaydım şuan ya babam gibi ölmüş yada kardeşim gibi ortadan kaybolmuş olucaktım.

Tümüyle sıradandı hayatımız ev ,iş, okul ,kardeşim, babam hayatım bu beş şey etrafında dönüyordu rutinleşmiş bi hayattı. Babam inşaat mühendisiydi düzenli işine gider gelir, kız kardeşim  oda stüdyo-okul ev arası geçerdi, bende dönüşümlü hem iş hem okul gelip giderdim normaldik işte çoğu insanın aile düzeni gibi babamın pek bizle ilgisi yoktu kopmuştuk birbirimizden olanlardan sonra konuştuğumuz iki üç kelimeyi zor geçerdi, düzenli olarak maddi ihtiyaçlarımızı giderirdi. Kopmuş olsakta hala içimizde bağlıydık birbirimize sigara gibiydik tadı kötü gelsede her zaman içini dolduran dumanla nefes aldığını hissettiren bağımlılıktı. Kardeşim daha 16sında içi hayat dolu yüzünden gülücekler eksik olmayan ama fazlasıyla kırılgan olan eda, Edanın tek derdi dersleri, arkadaşları ve müziğe olan düşkünlüğü, beni saymazsak tabi sanırım hayatıma giren insanları toplasak bi onun bana olan sevgisi eşdeğer olmaz fazlasıyla bana düşkün o benim ve hep benim kalıcak derdim ama şimdi yok ne benim yanımda nede nerde olduğunu biliyorum.

Haberi aldığımda saat 7.43tü telefonumu üst üste aranan dördüncü çağrıdan sonra açtım her şeyden habersiz  uyuduğum yatakta döndüm ve telefonu kulağıma götürdüm arıyan asuman hanımdı evimizde yedi yıldır çalışan ev temizliğini ve düzenini idare eden çalışanımız. Sesi titrek geliyordu

-Günaydın Didem Hanım acilen eve gelmeniz lazım.

-Neler oluyo babamın haberi var arkadaşımda kaldığımdan eda mı sorun çıkartıyo öğlen okul toplantısını unutmadım gel..

-Acilen eve gelin Didem Hanım babanız ve kardeşiniz

Neler oluyodu konuşmama bile izin vermeden eve gelmemi söylüyordu babanız ve kardeşiniz mi dedi o, Ah gene kavga ediyorlardır, niye hiç anlamaya çalışmıyorlar birbirlerini ben olmasam aynı evden birbirlerini kovacaklar, iş başa düştü kalk didem. Üzerimdeki pijamaları çıkartıp altıma lacivert koyu kotumu üstüne siyah dar bluzumu geçirdim ayakkabılarım nerde benim ah buldum siyah yarım botlarımda giydim şimdi yüzümü toparlama zamanı. Önce soğuk su elimi yüzümü yıkamalıyım her sabaha sarılık hastaları gibi solgun suratla uyanmak zorunda mıyım gözaltlarımdan konuşmuyorum bile. Uzun sarıkaramel saçlarımı tarayıp güzel bi at kuyruğu yapalım şimdi makyaj çantamdaki makyaj malzemeleriyle de yüzümü toparladığımıza göre artık çıkabilirim. Aslıyı unuttum ''Tatlım sabah evden aradılar sanırım gene bir eda ve babam faciası birbirlerini parçalamadan kaçtım ben ararım öptüüm -Didem'' notta tamam ceketimide giydim ve çıkmaya hazırım.

Taksi sanki eve varmak bilmiyor bu saatte iş trafiği olması normal ama hadi. Çantada nerde şimdi bu telefon ah buldum

-Yoldayım asuman hanım babamla edaya söyle birbirlerini parçalamadan yetişicem eve

-Peki Didem Hanım

Ne bu kadında ki bu sabahki ısrar sonunda eve yaklaştım şu sokağıda döndük mü evdeyim. Neden evin önünde bu kadar çok polis arabası ve özel arabalar var. Neden bedenimi bir anda bu kadar korku ve telaş sardı ne olabilir ki. Araban indiğim gibi hızlı adımlarıda evin bahçe kapısını araladım evin kapısının önünde asuman hanım ağlamışmıydı o ama niye beni görür görmez donup kaldı

-Neler oluyor asuman hanım ne bu polisler özel araçlar babamla eda nerdeler

Sanki ben hiç konuşmuyomuş gibi öylece suratıma bakıyodu tam içeriye doğru bir adım atıcakken beni durdu ve

-Çok üzgünüm efendim ben gerçekten çok üzgünüm kardeşiniz ve babanız için çok üzgünüm

O an sanki durdu aklıma tek gelen bişey var her ikisi içinde ölüm insanın aklına böyle bi durumda ne gelebilir ki olduğum yerde kaldım etrafıma bakındım boşluğa bakarcasına boş gözlerle fazlaca siyah takım elbiseli adamalar evin çevresini sarmışlardı polisler vardı bi an kendimi sarsıp içeri koştum. Direk salona koşar adım ilerledim evin her yerinde olay yeri inceleme ekipleri vardı koltuklarda polisler ve gene takıp elbiseli bi adam oturuyodu bi polis memuru bana yaklaşırken konuştuğu her kelime sanki yankılanıyıdu zihnimde

-Didem hanım lütfen sakinliğinizi koruyun karşılaşcağınız durum çok sarsıcı sakin olmalısınız

Ne diyodu bu adam koltukta oturanlar beni fark ettiklerinde bana doğru hareket etmeye başladılar siyah takım elbiseli adam ayağa kalmış sadece dikilip olduğu yerden bana bakıyordu. Hala babam ve edayı görmemiştim arkamdaki merdivenlere ilerleyip yukarı çıktım ilk kapı babamın odasıydı içerde de olay yeri inceleme vardı yatak dağınıktı bazı eşyalar yerlerde kırık bi şekilde duruyodu her şey saniye akımı gibi gerçekleşiyodu yan odaya adım atıcakken arkamdan bi ses dur dedi. Dönüp baktığımda siyah takım elbiseli adamdı yanında ki polislerden birini odaya gönderdi ve saniyeler sonra odada ki ekip dışarıya çıktı durmadım yürüdüm ve gördüklerim karşısında öylece dikili kaldım sadece kapının eşiğinde öylece kaldım.

İlk yazım ilk aklıma gelen kurgu

 Ne mi gördüm gördüklerimden sonra ne mi olucak işte asıl hikaye bundan sonra başlıyo