HISTORIA IME (shqip)

Anonim

Une linda ne nje vend ku rrezet e diellit nuk depertonin ne dritare.Ne nje vend ku fytyrat e njerezve me ngjanin me maska kllouni.Historia ime nis shume heret.Atehere kur une isha vetem 1 vjece.Babai im vdic ne nje aksident automobilistik.Le te themi se ajo qe periusha ku jeta ime ndryshoi.Sjam e tipit dramatik kshuqe po e kaloj ate pjese. Sigurisht qe ishte nje kohe vuajtje por disi e kaluam. U shperngulem ne nje vend tjt per fat na u dha ndihme nga daja, nje ndihme pa kerkuar asgje mbrapsht. Isha vetem 6 vjece kur mu desh te pershtatesha me jeten e re.Deri ne klase te 9 kam qen gjithmon ajo qe te gjith tallin te gjith shajn por ne fund isha e vetmja qe i ndihmoja pavareshit cfare benin ata. Me kalimin e kohes mesova se kisha humbur nje vella i cili kishte vdekur 3 muajsh. Shkoja cdo vit te varri i babit per disa vite qaja me pas ato lot u zhduken. Zemra me ishte bere gure. E urreja aq shum pavareshit se mami me kishte treguar shum per te dhe se kishte qene nje person i mir un e urreja. I kisha ngjare atij ne fytyre por kur mami me tha se kur kisha qen e vogel ai me kishte dhuruar gjak me kishte shpetuar jeten aty ndalova se urryeri. Shikoja shoqet me prinderit dhe familje te lumtura rrotull nderkohe qe e imja ishte e shkaterruar.... Ne fakt e kisha shum gabim. Pavareshit gjerave qe me kane ndodhur gjera teper te uleta poshterime te shpeshta perseri mendova se cdo familje ka periudha te keqija pavareshit se dikush me shum dikush me pak por jeta vazhdon. Jeta mund te kishte qen shum e bukur me babin tim me shtepine time... Por nuk do isha kjo qe jam sot nuk do kisha perjetuar cdo moment te bukur me familjen time e cila tashme eshte shum e forte. Jeta nuk eshte se keqe me besoni thjesht po kaloni nje periudhe te keqe. Ne fund lotet rrodhen perseri...