LAST TİME || Oh Sehun

5.Bölüm "Uyumuyordum"

Çok geç geldi biliyorum. Bu hikayeye ara vermeyi düşünmüştüm ama vazgeçtim. Haftada 1 kere gelir büyük ihtimalle. Belki daha fazla. Okuyan herkese şimdiden teşekkür ederim. Yorumlarını eksik etmeyin ;)

Gözüne giren ışığa karşın gözünü açmaya çalıştı Joohyun. Göz kapaklarına binen ağırlık bunu zorlaştırsa da gözlerini araladı.

Karşısında ona bakan bir Exo beklemiyordu tabiki. Uyandığını gören herkes yanına geldi.

'Joohyun-ah iyi misin ?'

Joohyun Lay'e cevap veremeden başını zonklatan ağrıyla yüzünü buruşturdu.

'Ben iyiyim çocuklar. '

Kafasına dank eden şeyle yatakta doğruldu. Sehun. Kanlar içindeydi. Bir şey olmuş muydu ona ?

'S-sehun ?'

Tam kalkacakken Chanyeol onu durdurdu.

'Sakın kalkma. Sehun'un sadece bacağı kırıldı. Merak etme bir şeyi yok. Dinlenmelisin. '

Joohyun tüm ısrarlara rağmen kalktı.

'Odası nerede ?'

'Yan oda.'

Teşekkür eden bakışlarla Chen'e cevap verdi. Hızlı adımlarla yan odaya ilerlerken dönen başını umursamamaya çalışıyordu.

Kapıyı açıp içeri girdiğinde televizyon izleyen Sehun'u gördü. Sevinçten ne yapacağını şaşırmıştı.

Kaşlarını çatmış Sehun ayrı bir tatlıydı. Uzun saçları gözlerine kadar düşmüştü dağınık şekilde. Yanağındaysa bir bant vardı. Yüzünün bir kaç yerindeki çizikleri bantla kapatmamışlardı.

Sevinçten dolan gözlerini saklayamadı. Sehun onu farketmişti.

'J-joohyun. İyi misin ?'

'İyiyim. Asıl sen ?'

'Ben iyiyim. '

Joohyun aklına takılan şeyle yanına yaklaştı.

'Chorong ?'

'Biz ayrıldık. '

Joohyun yarım ağız gülümsedi.

'Hayır. İyi mi demek istemiştim. '

'Benden daha iyi ' dedi alçıdaki ayağını göstererek.

Joohyun başını sallamakla yetindi.

Yavaş adımlarla odadan çıkarken Sehun'un bir şey söylemesini beklemişti. Ama söylemedi.

Koridorda duran üyelere gülümsedi ve odasına geçti. O anda odaya doktor girdi.

'Bae Joohyun değil mi ?'

'Evet. '

'Tansiyonunuz düşmüş. Ve yorgunluğun da etkisi var. Korkulacak bir şey yok. '

Joohyun kafasıyla teşekkür ettikten sonra doktor başka bir şey demeden odadan çıktı.

Sehun ona kötü davranmıyordu. Ama pek iyi davrandığı da söylenemezdi. Kendini arafta gibi hissediyordu.

Oh Sehun o kadar dengesizdi ki. Her gün farklı bir ruh halindeydi. Joohyun onu denize benzetiyordu. Bazen dalgalı, bazen fırtınalı bazense durgun. Bazen denizin derin kısmıydı bazen sığ.

Düşünceleriyle boğuşurken açılan kapı sesiyle kapıya döndü.

'Unni. İyi misin ?'

Wendy'e gülümseyerek yataktan kalktı ve sarıldı.