Έχουμε κάνει πολλά λάθη στη ζωή μας που παντα ευχόμαστε να μπορούσαμε να κρατάμε αυτή την στιγμή μια χρόνο μηχανή , έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα διορθώσουμε . Εγώ δεν μπορώ να τα διορθώσω , τα λάθη μου είναι αδιόρθωτα ... for ever and never ... Αλλά αν αυτός που κάνει την λάθος κίνηση είναι σαν εμένα ... πραγματικά την έχει κάτσει . Μια φορά το κάνουμε το λάθος , δεν διορθώνεται . Θέλει πολύ τρελά η αγάπη ... και εγώ ως γνωστόν , ξεπερνάω γενικά τα όρια της τρέλας .
Έτσι λιπών μετά από αυτό που έγινε στην τεχνολογία ( στο μάθημα) , πίστευα ότι ένοιωθε το ίδιο και αυτός .
Τέλος πάντων ,την Κυριακή πήγαμε βόλτα μέχρι την παραλία και συζητούσαμε εγώ και η Τίνα . Οταν φτάσαμε βρήκαμε εκεί τον Φίλιππο και τον Αντώνη , να κάνουν ποδήλατο . Μέχρι που ο "" ήσυχος "" Φίλιππος ... κατέβηκε με το ποδήλατο του κάτω ... προς την παραλία . Και έτσι όπως κατέβαινε απο μπαλέτα σε μπαλέτα , πάει να πατήσει φρένο και Μπαμ και @6@^#7γφφ ... πάρτον κάτω .
Εγώ και ο Αντώνης τρέχαμε να τον βοηθήσουμε ... είχε πέσει στην άμμο και τα γόνατα του τρέχανε αίμα .
Η Τίνα καθόταν στο πεζούλι και έγραφε μήνυμα στο κινητό της και άκουγε μουσική . Έτσι εγώ και ο Αντώνης αναλάβαμε να τον σηκώσουμε από κάτω .
Ο Αντώνης έτρεχε να του φέρει μια ξαπλώστρα , από την παραλία , και εγώ έψαχνα να βρω ένα κυπελλάκι για να βάλω νερό και να πλένει τις πληγές στα γόνατα του .
Αφού τον ξάπλωσε ο Αντώνης και εγώ βρήκα ένα κυπελλάκι ( κόκα κόλας ) , τον ξεπλύναμε και πήραμε τηλέφωνο τον πατέρα του να έρθει να τον πάει στο νοσοκομείο .
Οι περαστικοί είχαν σταματήσει για να μας βοηθήσουν - αν και οι περισσότεροι μόνο έβλεπαν - και αφού έφτασε ο πατέρας του ... τον πήγε στο νοσοκομείο .
Μετά από λίγα λεπτά εγώ και η Τίνα φύγαμε και φύγαμε . Ενώ ο Αντώνης πήγε στο σπίτι του που ήταν λίγο πιο κάτω .
Όταν φτάσαμε στο σπίτι μου κάτσαμε στον υπολογιστή . Η Τίνα έγραψε τον κωδικό της και μπήκε στο Facebook . Είδαμε ότι ήταν μέσα ο Γιάννης ...
Τινά : Αυτή είναι η ευκαιρία σου ... για να του μιλήσεις .
Εγώ : Δεν ξέρω ....
Τινά : Έλα !!! ....
Του μίλησα ... αν και έτρεμα και σχεδόν είχα αναβάσει πυρετό . Στην αρχή νόμιζε ότι είμαι η Τίνα, αλλά μετα του είπα ότι ήμουν εγώ . Έτσι του εξήγησα το πως ένιωθα για αυτόν. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα ...
Την επόμενη μέρα με κοιτούσε με μισό μάτι . Και αυτός και ο Θεοφάνης ... όλα τα αγόρια μέσα στην τάξη ήταν περίεργα ... πιο απόμακρα .
Δεν το είχα καταλάβει κατευθείαν αυτό το πράγμα (- το ότι συμπεριφερώταν έτσι -). Το κατάλαβα την ώρα που είχαμε Καλλιτεχνικά . Καθώς ο δάσκαλος μου ζήτησε να του δείξω από μακριά αυτό που ζωγράφισα ... ο Γιάννης , πως να το πω ? Με κοίταξε με ένα "στεχνό" βλέμμα και γύρισε το κεφάλι του . Δεν υπολόγισε όμως ότι μονάχα με αυτήν την κίνηση που έκανε , έκανε κομμάτια την καρδιά ενός κοριτσιού που τον αγαπούσε πολύ .
Ήταν ο πρώτος μου έρωτας ... είχα ξανά ερωτευτεί αλλά δεν ήταν το ίδιο . Ήταν πιο δυνατό ... και ακόμα μετά από αυτό που έγινε εγώ τον αγαπούσα ακόμα κι ας ήξερα ότι δεν είχα ελπίδα .Ήθελε πολύ θάρρος αυτό που έκανα , αλλά κανείς δεν το υπολόγισε ... Κάνεις ...
