Έχω προσαρμοστεί πια στο σχολείο , όλα είναι πιο ηλιόλουστα και πιο χαρούμενα . Δεν ήταν δύσκολο , καθώς από την πρώτη μέρα κιόλας η διευθύντρια του σχολείου μας έδωσε δύναμη . Αν και μπορώ να ομολογήσω ότι εγώ τις υπόλοιπες τρεις εβδομάδες ακόμα έτρεμα σαν το ψάρι .
Εξάλλου ήταν λογικό , γιατί υπήρχαν τόσοι νέοι άνθρωποι στο περιβάλλον μου ( - καθηγητές , μαθητές -).
Βασικά εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να μπορώ να τον γνωρίσω , γιατί δεν τον ήξερα καλά , ίσα ίσα που ήξερα το όνομα του και το ότι έχει μια μικρή αδερφή ... όχι πολύ μικρή (-περίπου τέταρτη δημοτικού -). Ήθελα να μπω στο μυαλό του .
Με την Κατερίνα είχαμε μαλώσει και δεν μιλούσαμε .Απλά της είπα ότι πάντα βγαίνει έξω μαζί με αυτήν την καινούρια , την Λία , και ότι αυτή πάντα με κοιτάει με στραβό ματιά , σαν ένα μικρό παιδί που του κλέψανε την σοκολάτα.
Τις άλλες μέρες έκανα παρέα με την Τίνα και την Φέι , ήταν κι αυτές παλιές μου συμμαθήτριές .Το κακό ήταν ό,τι δεν με βοηθούσαν ... Πως να το πω ? Ήμουν σαν ένα σκυλάκι που έτρεχε από πίσω τους όλη την ώρα ...
Τινά : Παναγιώτα ? Να σε ρωτήσω κάτι ?
Εγώ : χωρίς δισταγμό της είπα ναι.
Για κάποιον λόγο πάντως ενθουσιάστηκα , γιατί επιτέλους με ρώτησαν κάτι και για μένα και όχι όλη την ώρα να μιλάμε για το αν η Τίνα έπρεπε η όχι να πει ναι στον Φίλιππο για να τα φτιάξουν . Αντίθετα η Φέι δεν πολύ μιλούσε , μόνο ακολουθούσε τα λόγια της Τίνας και όλο συμφωνούσε ή διαφωνούσε μαζί της . Όλο ναι και όχι ... Τέλος πάντων , αφού της απάντησα ...
Τίνα : Παναγιώτα ? Ποιον θες ?
Φέι : Ναι ?
Στην αρχή κάτι μέσα μου ... μου έλεγε να μην μιλήσω αλλά είχα τόση ανάγκη από προσοχή και υποστήριξη και όσο άλλο βοήθεια που της απάντησα ...
Εγώ : Θα σου πω μετά ...
Όλη την ώρα του μαθήματος αυτό σκεφτόμουν . Το πώς θα τους το πω ή το πως θα αντιδράσουν , αλλά δεν σκέφτηκα τα ενδεχόμενα , δεν σκέφτηκα το αν θα το λέγαν πουθενά.
Χωρίς λιπών αυτή την σκέψη της το είπα , ίσως να νόμιζα πως ανακουφίστηκα αλλά αντίθετα μέσα μου μεγάλωνε το βάρος .
Είχαν ήδη περάσει μήνες από τότε που το έμαθε η Τίνα και η Φέι , αλλά κατά κάποιο τρόπο η παρέα άρχιζε να μεγαλώνει ..... στην αρχή η Γεωργία , μετά τα αγόρια που ήμασταν στο δημοτικό ( όχι όλοι γιατί οι περισσότεροι βρήκαν νέες παρέες) και σιγά σιγά το μάθαιναν όλοι ... Εκτός από εκείνον φυσικά , γιατί αν το μάθαινε .... δεν ξέρω !? Πίστευα ότι ίσως και να γινόντουσαν καλύτερα τα πράγματα μεταξύ μας και από την άλλη ίσως και να μην μου ξανά μιλούσε .Αυτό πίστευα ... ποτέ δεν τόλμησα να του δείξω πως τον αγαπάω ... ποτέ .
Ίσως να μπορούσε να πει κανείς κάποτε ότι ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά , αλλά δεν ήταν απλά ένα πρώτο συναίσθημα ήταν που μετά το σκέφτηκα και διαπίστωσα ότι τον αγαπάω . Μου πήρε χρόνο να το καταλάβω , γιατί απλά στην αρχή τον θαύμαζα ... Επειδή ήταν έξυπνος , γελαστός και τόσο μα τόσο ατσούμπαλος !!!
Η Τίνα άρχισε πάλι με τον Φίλιππο , το περίεργο ήταν ότι όταν της μιλούσε αυτή τον έβριζε ... όχι ότι αυτός πήγενε πίσω !!!
