wat nu..

hs 27, de dealers. (Finale)

Hey, dit is het laatste hoofdstuk, ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden. Ik zou het erg leuk vinden als jullie een reactie achterlieten over wat jullie vonden. Positief en negatief.

Ik sta al klaar wanneer Rosa komt. Ze denkt volgens mij nog steeds dat we vriendinnen zijn, maar dat kan ze vergeten. Hoe durft ze! Ze heeft me gewoon bedrogen! Ik dacht dat ik haar kon vertrouwen. Hetzelfde geld voor hem. Hij die mij samen met haar heeft bedrogen. "Emma" roept Rosa. Ik word wakker uit mijn gedachten en kijk op. "Ja?" Vraag ik haar. Ze kijkt me aan alsof ik dom ben "we zouden misschien moeten gaan" zegt ze op een bitchy toon. Ik kijk haar boos aan. Hoe durft ze?! Ik knik en roep dat ik ga. Daarna stap ik de deur uit. Als ik buiten sta voel ik de eerste druppels naar beneden vallen. Bah, het begint weer te regenen. Als het zo maar weer droog word. Zuchtend zet ik mijn capuchon op en loop achter Rosa aan.

"Dus we moeten er nog 3?" Vraag ik bibberend aan haar. "Ja lieverd, heb je het koud?" Vraagt ze terwijl ze mij in een knuffel wil trekken. Ik duw haar weg. "Blijf met je poten van me af!" Schreeuw ik boos naar haar. We lopen door terwijl er een ongemakkelijke stilte hangt. Rosa handelt de laatste 3 kopers af. Net op het moment dat we weg willen lopen horen we sirenes. We kijken elkaar aan en denken het zelfde. "Emma, we moeten weg hier." zegt Rosa tegen me ik knik en ren weg. Ik hoor Rosa weg rennen. Ik zie het station aan het eind van de straat al. Wanneer we bijna het steegje uit zijn, zie ik dat er achter ons politieagenten rennen. Aan het einde van de straat zie ik ook politie staan. Ze richten hun geweren op Rosa en mij. Mijn benen stoppen met rennen en ik zie dat Rosa ook gestopt is. "Laat je handen zien en maak geen onverwachte bewegingen!" schreeuwt een politieagent naar ons. Ik doe mijn handen omhoog en voel niet veel later hoe ze in de boeien worden geslagen. Ik wordt vooruit geduwd naar de politieauto. Ik zie allemaal mensen naar ons wijzen en fluisteren. De tranen lopen over mijn wangen en op dit moment realiseer ik me pas wat ik heb gedaan. Alle emoties van de laatste tijd komen eruit en alles dringt tot me door. Op dit moment voel ik het verdriet van mijn moeders dood, de angst voor mijn vader en de angst voor de toekomst. Als ik überhaupt nog een toekomst heb na dit incident....

Dat was het dan, het laatste hoofdstuk is af! Ik wil heel graag al mijn lezers bedanken voor jullie steun en ook mijn vriendinnen, die altijd een nieuw hoofdstuk wilde. Bedankt iedereen, zonder jullie was het nooit gelukt!