Slaaf

Het kindertehuis

Ik word wakker van de bel. Ik hoor allemaal stemmen ineens en kinderen die langs mij kamerdeur naar de ontbijtzaal lopen.
Snel trek ik me kleren aan want we gaan zo ontbijten. Ik moet wel op tijd zijn, straks krijg ik weer een pak slaag als ik niet stipt op tijd ben, zeg ik tegen mezelf. Snel pak ik een elastiekje en maak een eenvoudige staart in mijn haar en loop naar de deur. Ik doe de deurkruk omlaag en stap de drukte in. Iedereen praat en praat maar. Ik begin met lopen naar de ontbijtzaal. Ondertussen kom ik Sanne tegen. Sanne is mijn beste vriendin. We doen altijd heel veel dingen samen en we hebben altijd heel veel lol.
We lopen samen dus maar naar de ontbijtzaal. "Wat is het druk!" Zeg ik tegen Sanne. We gaan zitten. Er klinkt een bel en daar komt mevrouw Storm aanlopen. Mevrouw Storm is een vrouw die soms aardig is maar kan ook chagrijnig zijn. Ze heeft altijd een hele dikke knot in. Mevrouw Storm heeft een pan vast en loopt naar de tafel toe. Ze schept op ieder bord een vieze smurrie.
"En dat is een ontbijt?!" Fluitster ik zachtjes naar Sanne.
"Iewl, ik denk het wel!"
Fluistert ze terug. Kennelijk had mevrouw Storm dat gehoord en keek ons streng aan.
Sanne en ik keken elkaar ook aan. We besloten om maar te gaan eten en niets te zeggen voordat juffrouw Storm ons boos zou aankijken.