Tacettine Elveda

11 0 0
                                    

Arkadaşlar kötü bir yazı şeklim var biliyorum ama içimdekileri dökmek için sadece. İnsan kendi hikayesini yazamıyormuş öyle kolay kolay anladım. Hemen hepsini yazıp bitiresi geliyo . En iyisi kurguyla başka şeyler yazmak , neyse okursanız yinede sevinirim :))

-Songül hadi bin arabaya

+Neden anne 

-Taşınıyoruz 

 (Taşının bakalım taşının İstanbul'u bıraktık , Tacettinimizide bırakalım, neyse ki aynı şehirdeyiz yine)

 Bu seferki durak Tekke Mahallesiydi. Ev almışlardı. 12 dairelik bir binada  oturacaklardı. Onlardan başka kimse yoktu çünkü yeni yapılmış bir binaydı. Songül Bahri Alp İlköğretim okuluna kayıt olmuştu. 

Herşey iyi hoşta Songülde bi değişiklik vardı. İstanbul ve Tacettin için her gün ağlarmı bi insan ? Bu mahalleye taşındığında zaten 2.sınıftaydı. Noluyodu be noluyodu ? O daha 2.sınıfa giden bir kızdı. Neydi içinde fırtınalar koparan. Dayanamıyodu. O İstanbulda yaşadıkları beynine hergün ok gibi girip çıkıyodu, varı yoğu İstanbul olmuştu. Her gece rüyalarında İstanbuldaydı o . Gidemedi senelerce oraya gidemedi. Özledi , özlemi çoğaldı , değişik bir biçimde ama ne yapsa nafile. İstanbul onun için aşık olduğu kişi gibiydi öyle bir özlemle ağladı , gizli gizli her gün ağladı. Rüyaları cehennemdi . Uyanınca üzülürdü , her gün rüyaları ona oyun kuruyodu , ağlatıyodu , rüyalarda İstanbul'da mutlu olan kız yatağında uyuduğunu görünce öyle bi ağlama tutuyodu. İşkence eder gibiydi. 

Tacettinde aynı şekilde. Birde onu görürdü rüyasında her gün . Arada sırada olsa yine iyi her gün , her sabah, ağlama nöbetleri.  Rüyasında hep onla birlikteydi uyanınca ; yastık , yorgan .

İçinden çıkamıyodu. Yapamıyodu. Büyülemişti sanki birileri onu. Neydi bu ağlamalar , rüyalar. Bağı kopmuştu hayattan. Rüyalarda yaşıyodu. Uyanınca ölüyodu be ölüyodu. 


Mavi MezarlıkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin