Okulun ilk günü.Çok korkuyorum o okula gitmek istemiyorum. Kimseyi tanımıyorum ki okul bir kere çok devasa büyüklükte kesin kaybolurum ben. Annem de zorla süt içirmeye çalışıyor.Ne kadar üzgün olduğumun farkında bile değil! Işte korna sesi geldi bile hemen koşarak salondaki büyük masanın altına saklanıyorum benim saklanma yerim burası. Annem hadi kızıım servisi kaçıracaksın ilk günden diye bağırıyor. Anneannem daha kibar şekilde hadi canım hadi yavrum diyor. Uflaya puflaya gidiyorum servise. Binerken bir kadın yardımcı oluyor,çekiyor yukarı beni. Tüm gözler benim üstümde, nasıl da yiyecek gibi bakıyorlar bana öyle. Hele arkadaki iri yarı kız çok kötü ve küçümser bakıyor. Beni onun yanına oturtuyor kadın. Başımı öne eğip tüm yol susuyorum. 10 dakika sonra okuldayız. Bu okul çok kalabalık keşke annem de gelseymiş benimle. Bazı çocuklar aileleriyle gelmiş ve çoğu ağlıyor. Ben ağlamıyorum kendimle gurur duydum. Andımızdan sonra sınıfa geçiyoruz. Sınıfta kargaşa var. Birileri delice koşuşturuyor, diğerleri de ağlıyor. Çok saçma ben ikisine de yapmıyorum, bulduğum ilk boş yere oturuyorum. Sessiz bir kızın yanına oturmuşum merhaba bile demedi. Ben de gülümsemekle yetiniyorum yanımızdaki sırada oturan birinin bana baktığını farkediyorum siyah sacları, siyah etkileyici gözleri var. İçimden ne kadar da yakışıklı çocuk diye geçiriyorum.Bana gülümsüyor hatta el sallıyor, kalbim deli gibi atıyor neden öyle oldum alt tarafı el salladı aptal olma neden kızarmışım gibi hissediyorum ki? Ben bunları düşünürken çocuk hala sırıtıyor ama sanki şaşı gibi bana bakmıyor mu yoksa arkama dönüyorum ve hayatımın ilk hayalkırıklığını yaşıyorum.. Önlüğünün üstüne harika pembe bir ceket giymiş, ayakkabıları da uyumlu pembe renkte, saçları hep hayalimdeki gibi uzun ve düz, gülüşü çok güzel havalı bir kız ve benim yakışıklıma gülüyor yani ortada bana gülümseyen falan yok.Bagırmak geliyor içimden ya da şu kızın saçlarını mı yolsam ama bu biraz abartı olabilir sonuçta sadece gülümsedi hayır hayır yürümeye de başladı bana dogru mu geliyor tabiki yakışıklıya doğru gidiyor. Gözümden birşeyler akıyor neden ağlıyorum ki şimdi ben? Öğretmen yanıma geliyor "üzülme kızım herkes ilk gün ağlar yakında alışacaksınız" diyor. Ben ise sadece onlara bakıyorum kız sanki inadına kahkaha üstüne kahkaha atıyor.
Bu bölümde daha yaş 7'ydi. Diğer bölümde gençlik Yıllarından bahsedeceğim. Umarım bölümden sıkılmamışsınızdır. 7 yaşa göre hafif yazmaya çalıştım :* iyi okumalar yorumlarınızı eksik etmeyinn :)))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlk Aşk
Romanceİlk aşkınızı unutamazsınız. Defne ile Berk'in hissettikleri ilkokul yıllarına dayanıyor. İlk kez aşık olmuş iki çocuk.. İlk kıskançlıklar, ilk mide sancıları, utanmalar, umutlar, hayalkırıklıkları.. Yıllar sonra herkesin bildiği bu küçük aşıklar tek...