Mijn eerste vriendje

Hoofdstuk 14

Rosa en Stefan hadden allebij een verhaaltje geschreven voor hun ouders. Toen ze op de plek waren kwamen steeds meer mensen. Op de eerste en twijde bank familie. Daarna vrienden van rosa's ouders. En helemaal achterin stonden rosa's vriendinnen en max. En van Stefan stonden ook wat vrienden. Rosa ging na een tijdje voor aan staan en begon.
"Lieve papa en mama... Het mocht niet zo zijn. Eerst vertelde jullie ons dat jullie gingen scheiden en dat ik en Stefan een keus moesten maken bij wie we wouden wonen. En nu word ik midden in de nacht gebeld Rosa kregen in haar ogen maar ze ging verder gebeld dat jullie er niet meer zijn. Mama: wat moet ik nou zonder jou. Elke dag zochten we samen kleren uit voor mij voor de volgende dag... Elke dag een kus voor het slapen gaan... Tranen liepen over rosa's wangen en ze zag dat haar familie ook aant huilen was. Papa: elke dag weer een ruzie aan tafel om de jeugd van tegenwoordig. Elke dag dat je me kamer inkwam om te zeggen 'droom zacht mijn lieverd iloveyou' ik kan niet zonder jullie. Maar helaas zou ik hier mee moeten leven. Mama papa: ik ga jullie missen.
Even later ging Stefan. Toen rosa Stefan zag staan met zijn brief in de hand. Kreeg ze een lach op haar gezicht. Ze knipoogde naar stefan en hij stak een duim omhoog
Papa en mama
Waar zijn jullie nou. Ik kan niet zonder jullie. Ouders mogen hun kind niet in de steek laten. Ik weet eigelijk niet wat ik moet vertellen want daar ben ik te verdrietig voor.
Papa mama ik hou van jullie!

Iedereen kwam een hand geven om sterkte te zeggen. Dat was iets waar ik totaal niet tegen kon. Ze zeiden iets en liepen meteen weg... Ik had er helemaal geen zin. Rosa kwam heel laat huis met Stefan ze gingen allebij proberen te slapen. Maar rosa heeft geen oog dicht gedaan.