Mijn eerste vriendje

Hoofdstuk 17

De volgende ochtend werd Rosa wakker en wou ze eigelijk max een apje sturen. Maar wat moest ze zeggen. Na zijn apje van gister avond was haar hard gebroken... Rosa wilden zo niet meer verder net haar leven. Haar ouders waren er niet meer. Ze had geen vriendje meer. Haar vriendinnen zag ze ook niet echt meer. Haar leven was gewoon voorbij. Ze wou niet meer verder. Rosa liep naar de keuken ze pakte haar telefoon uit haar broekzak en typte een bericht naar max en haar vriendinnen het spijt me. Dit is beter. Ik ga jullie missen. Maar ik wil niet meer verder. Ik hou van jullie xxxR. Rosa verstuurde het berichtje nog niet ze pakte een mes uit de la. Ze deed de mouw van haar shirt omhoog. Een stemmetje zei in rosa's hoof wil je dit echt rosa? Wil je dit echt Ja ik wil dit echt. Ze verstuurde de berichten. En legde haar telefoon weg. Maar er werd meteen terug geapt roos? hoe bedoel je? Je gaat toch niet zelfmoord plegen! Rosa het spijt me kunnen we praten? Ik kom nu naar je toe. xxxMax toen Rosa het las kreeg ze tranen in haar ogen. Wou max haar nou terug? Daarna kreeg ze een apje van Anouk. Rosa wat! Lees ik nou goed dat je dood wil? Wat is dit. Wat is er. Ik kom nu naar je huis! Je waagt het! Rosa stond nogsteeds op het punt om zelfmoord te plegen. Maar ineens klopte max al aan. Anouk zal er nog lang niet zijn. Max woont hier 2minuten vandaan en Anouk een kwartier. Rosa deed de deur open "Rosaa wat is er! Het spijt me wil je dood? Ik wil je terug" max was helemaal in tranen en Rosa ook. "waarom wil je me terug. Je had toch een ander" Rosa kreeg bijna geen lucht meer. "Roos het spijt me. Ik loog... Maar hoezo wil je dood" max was al wat rustiger na een lang gesprek trok max Rosa naar zich toe. Toen ging de bel. "Rosa wat denk jij! Ben jij niet goed in je hoofd ofzo." Anouk was boos. Maar ze huilde ook. Na een gesprek met Anouk en max was ineens alles weer goed. Rosa snapte niks van deze wereld. Ze snapte max niet meer anouk ook niet. En Rosa snapte zichzelf al helemaal niet.