Şeytanın Melekleri

İlk gun

-Yaa anne nolur biraz daha da uyuyum lütfeenn...
+Demet,kalkacak mısın yoksa ben mi seni zorla kaldırıyım?
-Nasıl yapıcaksın?diye kesik kesik,kısık sesle sordum.Çünki uykuluyken yuksekten konuşmağa mecalim olmuyordu.
+Başından buz gibi soğuk suyu kovayla aşırdığımda anlarsın nasıl olduğunu.
-Ya anne çok acımasızsın diye söylendim.E tabi kısık sesle konuştuğum için annem hala konuşmağa devam ediyordu:-Sen büyüdükçe tenbelleşiyorsun Demet.Eskiden hiç böyle değildin.N'oldu sana anlamıyorum.
İçimden derin bir ah çekerken annem bana 5 dakika süre verdiğini,o süre içinde kalkıp ev işlerinde yardım etmemi istemişti benden.Ben de isteğine karşı gelemediğimden bir iç çektim ve gozlerim kapatdım.Gozlermi açdığımda 15 dakika geçmişti.Annem hala odamı temizlediğimi düşünüyor olmalıydı.
Zamana ayak uydura bilmekçin ışık hızında oda temizlği yaptım ve üstüme hafif birşeyler giyip saçlarımı at kuyruğu yaptım.
Makyaj yapmaya fırsat bulamadan annemin aşağı kattan gelen sinir bozucu sesine oflayıp aşağı indim.Doğru mutfağa doğru yöneldim.Her zamanki gibi annem yardımcımız Helen hanımla yemek yapıyorlardı.O kadar işin içinden annemin bana doğru kayan gözlerinden okuduğum soruyu annem elindeki bezi masaya atıp yeniden tekrarladı:
'Napıyorsun sen orda?'
'Annem giyim seçiyordum.'
Annem ustumdeki mini şorta ve toz pembesi bluza bakıp aklımdan geçen soruyu verdi:
'Sabahdan bunları mı seçiyordun?'
'Ya anne söylenmesene.'