Şeytanın Melekleri

Ev arkadaşım

Arada bana altdan altdan baktığını fark ediyordum.
Uzun sessizlikten sonra nihayet konuşmağa başladı;Yorqunsun sanırım...Hadi seni odana gotureyim.-diye kalktı ve çantasını masaya bıraktı.Ben de bıraktım.
'Beni takip et!'diyip önden gidince ben de ona ayak uydurmak için hızla arkasından ireliledim.
Üst kata çıktık.
Burada olması gerekenden çok fazla oda vardı.
Hepsinin üstünde oda numaraları vardı.13.odaya geldiğimizde durduk.
Gizem ceplerini kurcalamağa başladı.
Yine de üzerinde kuru kafa olan bir kaç anahtar çıkardı.
Kapıyı açtı.
İkimiz de içeriye baktık.Fena yer değildi.
'Eveeet...işte burası senin odan...'
'Guzelmiş.Ama yine de biraz bakıma ihtiyacı var sanki.'
'Tamam.istediğin gibi dekor ede bilirsin.Hatta tüm evi.
Ama benim odam hariç.'diyerek parmağıyla karşıdaki odayı gösterdi.
'Tamam.Çok teşekkür ederim.Beni bir arkadaş gibi ağırladığın için...'
'Oo ne demek canım.Hatta aynı evi paylaşdığımıza göre artık bir ev arkadaşı sayılırız öyle değil mi?'
Ev arkadaşı mı?bu da karşıma çıkan ilk lerden biriydi sanırım.
Odaya geçip anahtarları yatağımın üstüne fırlatdı.
Daha sonra dönerek:'Sen rahatına bak canım.Akşam yemeğine kadar dinlen.'diyerek odamdan çıktı.
Yatağıma yaklaştım.Bende oldukca qarip bir etki yaradan o anahtarları aldım ve tiksindirici bir bakış atıp yatağımın yanındaki çekmecenin üstüne bıraktım.Sonra kendimi yatağa atdım:'Ohhh...'
Elimi yanıma atınca çantamın yanında olmadığını fark etdim.
Hay Allah...Aşağıda bırakmıştım...
Ne kadar salak olduğum hakta söylenerek odamdan çıktım.Merdivenlere yaklaştım.
Aşağıya bakınca sanki dev bir apartmanın başından şehre bakar gibi hissediyordum.Her şey öyle uzak geliyordu ki... Yürürken parkerlerin de eskisinden daha çok qıcırdadığını fark etdim.
Ama aldırmadım.
Yavaş yavaş yürüyordum..Tam bu sıra arkamdan biri geçti gibi geldi bana...
Ve aniden kolidorun başındakı odalardan birinin kapısı açıldı.
Kalbimin korkudan atışları yükselirken aniden bu atışa bir çığlık sesi eşlik etdi..
Git gide bana yaklaşan çığlık sesine ben de eşlik ederek hızlı adımlarla aşağı indim.
'Gizem!!!'diye bağırıyordum salona doğru koşarak.
Salona girdiğimde tek nefesdim.Konuşmağa başlamak için nefesimi derdiğimde Gizem arkasını dönmüş biriyle telefonda konuşuyordu.
Ama sesi korkunç derecede kalındı.
Buysa ayrı bir ürkmeme sebep olmuştu.
'Gizem'diye tekrar bağırdım.
Tam bu an Gizem beni farkederek arkasını döndü.
Sesini eskisi gibi düzene soktu:'Aaa Demet ne bu halin?'
'Gi Gi Gizemmm.Yu yu yukarıda birileri var.Ö ö önce arkamdan ge ge geçti.So so sonra kapı aa aa açıldı.Sonra da çığlık sssesleri.Çok çok çok korkuyorum Gizem.'
'Saçmala Demet.Ayrıca kekele me de.Bu evde bizden başka kimse yok.Her halde açıklaması var.'
Artık konuşmak istemiyordum.Ama Gizem de mal değildi tabi.
Halimi görüyordu.
Uzun süre konuşmadığımı görüp 'Peki tamam.Anlaşılan iş başa düşdü demekki.'deyip salondan çıktı.
Ben de arkasıyca tabi.
Merdivenlere yaklaştıkca kalp atışlarım artıyor,ellerim esiyordu.Ama Gizem hiç hızını bozmadan emin adımlarla merdivenleri çıkmağa başladı.
Bense onun aksiydim ama...
Çok yavaş irerliyordum.
Ama arkamda sanki birilerinin olduğunu fark etdiğimde koşarak Gizeme yetişdim.
...Artık ikinci kattaydık.
Giderek daha da heyecanlanıyordum.
Ama Gizemdeki cesarete hayrandım doğrusu.
Ondaki cesaretin yarısı bende olsaydı Allah benim belamı versin :D
'Ses hangi tarafdan geliyordu?'
'Kolidorun öbür  ucundan.'
Bu zaman gülümseyerek 'yenilgini kabul et'bakışı atıp ,
Sesin geldiği tarafa yürümüğe başladı.
Ben de  arkasıyca yürüdüm.
'Bak Gizem gerçekten lazım değil.'
'Sus bir Demet sus...'
'Ama ya gerçekten...'
Daha lafımı tamamlayamadan gördüğüm manzara karşısında çok şaşırdım:Burası her hangi bir oda değildi.Mutfakmışşş...
Gizem de elinde kumandayı sallayarak sırıtıyordu:'Ya gerçekten ne olur Demetciğim?'
Şaşkın bir halde yüzüne baka kalmıştım.
Sırıtışını bozmayarak bana yaklaştı ve elindeki tv kumandasını elimin içine sığışdırdı.
Ve öylecisine yanımdan geçip mutfaktan çıktı.
Kumandayı masaya bırakıp Gizemin arkasıyca yürümeğe başladım.
'Ya odamdaysa?'diye arkasıyca bağırdığımda durdu.
'Ne???odanda mı?güldürme beni.'
'Ne var yani olamaz mı?'
'Tamam şekerim oraya da bakalım istersen ha?'
'Oluurrr...'
Gizemle beraber odama da geçtik.
Her yere baktık.Hatta onun odasına bile.
Ama hiç kimseyi bulamadık.
Içim biraz rahatlamıştı.
'Bak Demetciğim...Lütfen bir daha sinirlerimi tepeme çıkarma.Senin bilinç altından kaynaklanan şeyler bunlar.Ve hepsinin de bir açıklaması var.
Gördün mü?az önce çığlık sesi diye gibi şeyler dedin.Televizyonmuş...
Her gördüğünü ve duyduğunu zannetdiğin şeyleri böyle abartırsan sonunda deli olursun kızım.
Ben kaç senedir yaşıyorum bu evde..Ama henüz beni şaşırtacak esrarengiz bir olayla karşılaşmadım.
Bu evde yalnız ikimiz varız tamam mı?Hem biri olsaydı görürdük öyle değil mi?demek ki yalnız senin hayal gücün tüm bu olanlar.Başka biri yok.Için rahat olsun.
Gerçekten de çok rahatlatıcı konuşmuştu.
'Peki tamam.'diye kısa bir cevap verdim.
'Ben gidiyorum canım.Bir şey istersen haber ver.'diyerek aşağı indi.
Ben de odama geçtim ve kapıyı kilitledim.
Derin bir nefes aldım ve kendimi yatağa fırlatıp nefesimi bıraktım.
Çok yorqundum...Gözlerimi de yavaş yavaş kapatdım.
Gözlerimi açtığımda akşam olmuştu...
Aşağı-Salona indim.
Gizem çok güzel bir yemek masası kuruyordu.Ama çok qaripdi.Gözünün rengi aniden değişmiş,mavi olmuştu.
Ama şaşkınlığımı farketdirmedim tabi ki.
Gizem:'Hadi geç canım.'diyerek masaya geçince ben de geçip onun karşısında oturdum.
'Eee dinlene bildin mi?cinler seni rahatsız etmemişdir umarım'diyerek dalqa geçer gibi gülmeye başladı.
'Ha ha ha...Çok komik Gizemcim.'diye atar yapdım.
'Tamam kızım.Atarlanma.Şaka bile yapamıyoruz yha  seninle.'
'Üfff tamam tamam.Zaten ugraşamıycağım. Yarın çok işim var.'
'Yaaa?ne işi?'
'Yha yolda gelince söylemiştim yha.Okula kayıt işlemleri falan...
Erken kalkmam lazım.
Çok işim var çünki yarın.'
'Bir şey lazim olucaksa ben de geliyim.Sonuçta Amerikan okulu.Değil mi?'
'Evet öyle ama.Ne biliyim yha.Ben bakarım başımın çaresine.Sen merak etme.'
'Evet canım.Zaten sen o kadar da ingiliz dili bilmeyecek kadar mal da değilsin her halde...'
Ikimizde delice kahkahalar atmağa başladık...
Bu kız gerçekten de çoook komikti...
Yemekten sonra televizyon izlerken birer kahve içtik.
'Üfff...Çok sıkıcı.Bir film izlesekmi?
Ne dersin?
'Sağol canım.almıyım.'
'Bak çok güzel filmler var'televizyon altlığındaki dvd leri karıştırmağa başladı.
Teslim olar gibi bıkkın bir sesle;'Peki tamam.Romantik bir filmlerin var mı?'diye sorduğumda alaycı bir şekilde bana baktı.
'Yha kızım bende romantik filmler ne arar yha.Bendekiler yalnız aksiyon ve korku filmleri.İster misin?'
Hadi yine korku filmlerini anladık.Merakı var ve izliyor.Ama aksiyon filmleri tam da bir erkekler için.Ne alaka şimdi bu yha???
'Sennn...Aksiyon filmleri mi izliyorsun?'
'O kadar da değil canım.Benimkisi en çok korku filmleri.'
'Yaaa???hangisini beyeniyorsun en çok?'
'Kesinlikle Dabbe...'
'Uhhhyyy...Tüylerim diken diken oldu vallahi...Ben bir kere izlemiştim.Daha sonra asla izlemeyeceğim diye kendime söz verdim.Ayrıca senin evin tam bir korku filmi...'diye kıkırdamağa başladım...
Tam da bu sıra Gizem'in surat ifadesi değişti...
'Demettt???...Biz zaten bu konuyu konuşmamışmıydık canım arkadaşım?'
'Tamam kızım...Atarlanma hemen...Şaka yaptık birazcık gülmek niyetine...Neyse...Benim uykum geldi...Hadi sana iyi geceler...'
'Iyi geceler tatlişkommm...'
Yha bu kızın laflarına bayılıyorum desem yalan olmaz vallahi...
Gülümseyip yatak odama geçtim.
Kendimi yatağın üzerine atdım ve gözlerimi kapatdım...
...Ne de olsa yarın yoğun bir gün olucaktı anlaşılan...