zaterdag 14 november 2015
Ik ben boos. Ik snap dat mens niet. Carolien denkt dat ze me als een klein kind kan behandelen. Een klein kind dat nog niets zelf kan behalfe knoeien.
Ze doet alsof ik helemaal niets kan. Niet eten, Naar de kamer lopen, kleding uitkiezen. De andere denken dat ze gehecht aan me word, maar ik zie gewoon aan haar dat ze weet dat ik normaal ben. En daar heb ik dus een hekel aan, mensen zoals haar die als enige iets weten.
Ze misbruikt gewoon het feit dat het anders op papier staat. Het liefst was ik op haar af gerent om haar te slaan, maar aangezien zij me volgens het boekje heeft behandelt en ik met zo een actie gewoon tegen mezelf zou vechten deed ik dat maar niet.
Ik hou er niet van om de macht niet te hebben , maar om de kans niet eens te krijgen is erger.
JE LEEST
Tot Onder De Groene Zoden
General FictionHet verhaal van saskia van bauw Ik weet dat er lang niet zo veel nederlandse watpaddfreaks zijn als engelstalige, maar ik hoop dat er toch iemand , somewhere is die dit boek leuk vind. Ik zelf vind het niet bepaald goed. Maar heb mezelf gepusht om h...
