Geç de olsa varmışlardı.Çocuklar çok mutlu oldu hem Çanakkale için hem de birbirlerini gördükleri için ama en çok Çanakkale için çünkü ilk defa geliyorlardı her tarafı hayranlıkla izliyor ve fotoğraf çekiyorlardı.Anneleri çok mutluydular çünkü çocukları hayran kalmıştı Çanakkale'ye çok şey öğrendiler ama hem üzüldüler hem sevindiler olaylar karşısında Atatürk'ün burayı kurtarmak için ne kadar çaba sarfettiğini,ne zorluklarla karşılaştığını net bir şekilde öğrendiler.Bu kadar yoldan ve koşuşturmadan(çünkü çocuklar heryere Koşarak gitmişti)sonra çok yorulmuşlardı.Oradaki dinlenme yerine gittiler orda otururlarken yine o ikizleri gördüler Emre çok şaşırmıştı gittikleri her yerde onları görüyordu yoksa bu bir halüsinasyon muydu?Bunu Çınar ve Zeynep'e de söyledi be onlar da gördüğünü söyleyince Emre'nin aklına şu soru takıldı "ya onlar bizi takip ediyorsa?" Emre o konuya aklını yorarken annesi onu çağırdı ve gidiyoruz dedi.Emre yola çıktıkları andan beri arkaları bakıyordu ve kendi sorusuna Yanıt buldu "evet onlar bizi takip ediyormuş." Diye aklından geçirdi ama sonra düşünde "ama neden?"
