Anoniem

2.0

De rechercheurs vertrokken weer naar het bureau. Van alle nieuwsgierige buurmannen en hongerige journalisten hadden ze voorlopig wel weer genoeg gezien.

Ze zouden alle informatie over zijn leven opzoeken, bij elkaar steken en kijken of ze er iets aan hadden.

"Eva."

Eva keek op van haar werk, recht in het grijnzende gezicht van haar wat jongere mannelijke collega van de straatdienst.

"Romeo? Wat kan ik voor je doen?"

Romeo was een mannetje van het boekje. Geen een overtreding zou hij zonder de geldige straf voor bij laten gaan. Hij was leergierig, wilde graag doorstromen naar de recherche.

"Ik mag jullie helpen. Ordes van Mechels."

Een zucht kon ze niet tegen houden, maar ze wist hem zo te brengen dat alleen haar partner, die grijnzend toe zat te kijken, het zag.

"Wat goed van je, Romeo. Zoek alle informatie over de familie van Will Pieterman die je kan vinden."

Romeo knikte kort, waarna hij zich omdraaide en wegliep. Op naar zijn bureau.

Eva keek kort naar haar partner

"Geef hem een kans, anders leert hij het nooit."

Ze rolde met zijn ogen, hij met z'n wijze gepraat.

--

Ze waren gebeld, de pataloog-anothoom was klaar.

"Romeo! We gaan."

"Nu?"

"Nu."

Wolfs reed, Eva keek uit het raam en Romeo zat zwijgend achter in. Bang dat als hij wat zou zeggen, Eva uit haar slof zou schieten.

--

"Wat heb je?"

"Op het eerste gezicht, leek de hoofdwond de doodsoorzaak, totdat ik dit zag."

Eva kwam geinterreseerd dichterbij staan, terwijl Wolfs en Romeo afstand hielden.

"Hier, achter zijn oor. Een heel klein prikgaatje. Vermoedelijk met gif, die binnen enkele seconden verdoven en daarna doden."

"Is er nog genetisch materiaal van de dader aangetroffen?"

Eva hoorde dat Romeo alles opschreef wat hij zag en wat hem verteld werd.

"Nee, helaas voorlopig nog niet. Die injectienaald die jij hebt gevonden moet ik nog verder onderzoeken. Dat was het voorlopig."

"Bedankt.."

onhandig, zijn naam niet wetend, gaf Romeo de pataloog een hand.

"Rinie."

Romeo knikte kort waarna ook de twee rechercheurs Rinie een hand gaven en ze weer vertrokken.