Anoniem

6.0

Nog tot laat in de avond had Wolfs met zijn fles Wiskey zitten overdenken wie het wel eens gedaan zou kunnen hebben.

Todat Eva in haar slipje met oude overhemd de kamer binnen kwam lopen.

'Wolfs? Wat doe jij hier nog?'

'Ik werk.'

Een vermoeide zucht probeerde hij ongehoord te laten.

'Je moet wel slapen eh? Het is al twee uur snachts!'

'Ik kan toch niet slapen. Jij ook niet zo te zien?'

Beschaamd had ze naar beneden gekeken.

'Nee. '

'Kom. Dan gaan we samen. '

Voorzichtig was Eva bij Wolfs in bed gekropen, waarna hij haar dicht tegen zich aandrukte.

'Welterusten, Eef.'

--

'Zijn vrouw heeft drie van die aangiften gedaan. Is het niet mogelijk dat zij hier iets mee te maken heeft? Dat ze wist, of vermoedde dat hij nog steeds weergaloze slachtoffers uitzocht?'

'Wolfs.'

Door de serieuze stem, stopte hij direct met het smeren van zijn boterham, waarna hij zich omdraaide.

'Ik heb die 2 andere aangiften gedaan, anoniem.'

Geschokken keek hij haar aan.

'Ma..'

'Mechels weet het al. Jij en Romeo zullen de zaak samen moeten afronden.'