Anoniem

4.0

Samen met zijn maten kwam hij binnen lopen. Een beangstigend gevoel trok door haar lichaam heen. Ze wilde hier weg, voor altijd.
Ze liepen door. Tot dat ze haar bed hadden bereikt. Ze hoefden niet langer te lopen. Het was tijd voor Eva. De mannen waren er klaar voor.

Badend in het zweet werd ze wakker gemaakt door haar beste vriend.

'Eva, rustig. Adem met mij mee.'

Rustig ademde Wolfs diep door zijn neus in, uit door zijn mond.

Diep in, diep uit.

Diep in, diep uit.

Diep in, diep uit.

Langzaam begon Eva regelmatiger, minder gehaast te ademen.

'Ja? Gaat het weer?'

'Dankjewel Wolfs. Dankjewel.'

Nog altijd een beetje geshockt zat ze voor zich uit te staren. Wolfs sloeg zijn armen om haar heen, waarvan ze eerst wat schrok.

--

'Sara kruimelaar?'

Langzaam knikte het meisje in de deur opening.

'Eva van Dongen, recherche Maastricht. Dit zijn mijn collega's, Romeo en Wolfs. Zouden we even binnen mogen komen?'

Met een verbaasde maar toch begrijpende blik maakte het meisje de deur wat verder open, zodat iedereen achter haar aan naar binnen kon volgen.

'We willen je wat vragen stellen over je vader. Hoe was je relatie met hem?'

'Ik zag hem nauwelijks. Dat mag ik niet van mijn mama.'

Het kleine meisje leek het niet erg te vinden, rustig zat ze daar.

'Waar is jou mama?'

Wolfs deed het maar via de 'Jip- en Janneketaal.' Hopend op meer resultaat.

'Mijn mama is werken.'

'Ben jij dan alleen thuis?'

'Ja. Mama vind dat ik heel goed ben in zelf boterham smeren.'

--

'Eva? Wat was er nou vannacht?'

Voor een momentje had Wolfs zijn partner meegenomen naar de kluisjes, om hopelijk meer duidelijkheid te creëren.

'Het... het is niets.'

'Het is niet, niets Eva. Waarom ben je zo afwezig, sinds deze zaak?'

'I..'

Bruut werd Eva onderbroken door Romeo die binnen kwam stormen.

'Wolfs! Eva! Ik heb wat!'

Wolfs zuchte. Nu wist hij nog niet wat er met Eva was.

'Wat heb je?'

Opgelucht dat Eva was. Hij had haar min of meer gered.

'Er is meerdere malen aangifte gedaan tegen Will, vanwege sexueel misbruik. Twee keer door zijn vrouw, drie keer annoniem.'

Eva slikte. Ze had dit kunnen weten.

Ongemerkt liep er een traan over haar wang.

'Goed gedaan, Romeo.'

'Wat is er, Eva?'

Romeo keek bezorgt naar Eva. Hij zag haar tranen.

Meteen keek ook Wolfs naar Eva.

'Romeo, kun je ons even alleen laten?'

Gedwee liep Romeo weg, Wolfs alleen met Eva achter latend.

Vandaag twee stukjes, aangezien ik morgen waarschijnlijk niet A vrij weinig online zal zijn.