Kitaplar yüzünden ruh halimin değişmesi ne kadar iyi bir şey bilmiyorum. Ben bilinmezlikten nefret ederim. Bilmemek insanın eksik , zayıf noktası değilmidir. Bilmemek cahillik falan ...
Şu an nasıl hissettiğimide bilmiyorum sanırım. Boşlukta gibiyim. Yine o tanıdık bilinmezlik hissi ... Bilinmemezliğin bana bu kadar tanıdık gelmesi tuhaf değilmi ? Bu denli bilinmemezlikten nefret ederken.
Genel olarak kendimi boşlukta hissediyorum. Arkadaş anlamında , aile anlamında ve benzeri olaylar. Bu boşluk , bilinmezlik neden bedenime bu denli işlemişki ?
Resmen mıknatıs gibiyim. Nefret ettiğim her şeyi çekiyorum. Bilinmemezlik ve boşluktan bu denli nefret ederken bu duyguların bana tanıdık gelmesi bunun en büyük örneği değilde ne ?
Şu an tek düşündüğüm kişiliğimin ironikliği , aynı bulutlardan nefret ederim ama yağmuru hissetmek bana iyi gelir misali. Bilinmezlikten nefret ederim ama o his bana tanıdık gelir. İronik.
Bölüm yazmıyordum uzun zamandır. Fakat bu tarz yazıları her zaman yazamıyorum bunun farkına vardım. Sanırım aşırı duygu yüklü bir kitap okuyunca oluyor böyle. Bu bölümü nasıl yazdığım hakkında en ufak bir fikrim yok. Gecenin birinde wattpad'de kitap okurken yazmak istedim elime aldığım kalem kağıda zihnimdekilerle doldurmaya başlayınca böyle oldu . İyimi yazdım ? Emin değilim umarım beklentilerinizi karşılar okuyanlar canımsınız sizz :**
