Bu gün yaprakların neden sarardığını öğrendim sevgili. Amaçları bize görsel şölen sunmak değilmiş. Oysaki onların amacını görsel şölen sanıp aralarında koşmuştuk bir zamanlar...
Asıl amaç görsel şölen değil ise bizde mutlu değildik o zaman. Görsel şölen bize özel değilse bizde yapmacık bir mutluluk içindeydik. Şimdi anlıyorum beni bırakma sebebini , sahte mutluluk üzerine inşaa ediyorduk sevgimizi. Sahta mutluluk gidince yıkım oldu , büyük yıkım. Zarar gördüm , zarar gördün , zarar gördük...
Şu an gerçek mutluluğa sahibim gelsen o sevgiyi beraber tekrar inşaa etsek, aynı eskisi gibi mutlu olsam senle , her şeyi tekrar yaşasak. Sen ve ben bir olup biz olsak. Güven duyup sana elini sıkıca tutsam , bırakmasam... Olmazmı sevgili ? O kadarda imkansızmı her şey gözünde ? Tamam , belki zor ama sen demezmiydin "Senin sayende zorların üstünden geliyorum. " diye. Aşarız sevgili. Sen sadece gel sevgili , sadece gel ! Gel , bak yapraklar yine sarardı eskisi gibi. Gel ve beraber koşalım onların arasında fakat bu sefer mutlu olma nedenimiz daha gerçekçi olsun. Bu kez ayrılmayalım sevgili. Her şey gelmene bağlı. Sadece gel sevgili , sadece gel.
