Blue Eyes (Jelsa)

25.

Anna Pov

Ik liep richting Starbucks, ik had koffie nodig. 
Elsa en ik zitten hier nu ongeveer een maand of drie hier.

 "Toen we hier net waren ging het zo goed met Elsa. Ze was veel meer open dan toen in Tokyo, maar nu? Nu sluit ze iedereen weer buiten behalve Tadashi natuurlijk. Het enige verschil is dat ze nu alleen via haar telefoon met hem kan praten."

Ik liep de Starbucks binnen en zoals bij de meeste winkels voelde ik even die warme wind over me heen gaan. Ik glimlachte er van het was al namelijk best kout buiten.

Ik liep naar de balie en bestelde een Caramel Macchiato en een stukje Carrot Cake (worteltjes taart (Echt lekker :3)). 
Op het naamboordje van het meisje achter de kassa stond Aurora Roos

Terwijl Aurora mijn bestelling aan het maken was keek ik een beetje rond en in mijn ooghoeken zat ik een goud harige jongen verdwijnen door een deur die lijden naar een achterkamer voor alleen personeel. 

'Knap is die' hoorde ik Aurora zeggen.
'Wie...? Wat...? Uhmm... sorry maar...?'
'Maar wat?' vroeg Aurora.
'Nee... laat maar...'
'Ohw... oké, hier is je bestelling... Anna'
'Dank je'

Ik pakte mijn bestelling en liep naar een tafeltje in de hoek.
Ik pakte mijn laptop die in mijn rugzak zat en genoot van de koffie en de free wifi.

Ik zat daar een tijdje en soms keek ik naar de deur wachtend op de jongen die maar niet kwam.
Mijn koffie en gebak waren binnen de kortste keren op. Ik stond op en liep weer naar buiten.

Ik liep langs de ramen van Starbucks en weer zag ik in mijn ooghoeken een glinstering van goud haar. Ik keek om en zag de jongen die nu een van de tafeltjes was aan het schoonmaken. Oude herinneringen flitste voorbij van een botsing in een bosje van het schoolplein, van een stille jonge voor in in mijn klas, van een jonge die zo blij was met mij als vriend, een jonge waar Hans freak tegen zei waar ik niks tegen aan deed, een jonge die Hans tegen de grond aan smeet en mij mee trok naar een veiligere plek, een jonge die me naar huis bracht en een van de pijnlijkste afscheids die ik ooit van iemand moest nemen. Zijn naam liep zachtjes over mijn lippen.

'Kristoff' 

Ik liep, nee, rende weer naar binnen. Toen ik eenmaal weer binnen was verstijfde ik. Ik kon alleen maar naar hem kijken. Toen ik hem voor het laatst zag was hij nog net een stukje kleiner dan mij en veel molliger. Nu is hij lang en gespierd. Ik kon het niet geloven; het was Kristoff!

Kristoff merkte dat er iemand naar hem keek en draaide zijn hoofd naar mij terwijl hij recht op ging staan. Ik zag aan zijn reactie dat hij me meteen herkende.

'Anna' zei Kristoff met een veel diepere stem dan dat ik me herinner.

'Kristoff' zei ik lachend.

Ik liep op hem af en knuffelde hem stevig. 

'Ik heb je zo gemist' zei ik. Ik moest er zelf bijna van huilen om hem weer te zien. Ik weet niet waarom maar, het voelde zo fijn om hem weer te zien, te horen en te aan raken.
'Ik jouw ook' Hoorde ik Kristoff zeggen.

We lieten elkaar los.

'Anna wat is er allemaal gebeurt?'
'Dat is een lang verhaal...'
'Maakt niet uit ik wil het allemaal horen... maar niet nu ik ben nu aan het werk' zei teleurgesteld. 
'Ik kan wachten. Misschien kan ik je zelf helpen?'
'Graag' Zei Kristoff blij. Ik moest er van lachen. 

Ik hielp Kristoff met de tafels en de afwas tot dat hij klaar was, daarna zijn we rond het campus gaan lopen.

'Dus als ik het goed begrijp heeft een ene meneer Weselton jouw ouders ..... Daardoor moesten jullie naar Tokyo, daar heeft Elsa iedereen buiten gesloten behalve haar vriendje en nu is hij opgepakt en konden jullie terug en eerst ging het goed met Elsa maar nu niet meer?'
'Ja zo is het precies gegaan'
'Anna het spijt me zo'
'Waarom spijt het je? Jij hebt niks gedaan'
'Daarom'
'Hoe bedoel je?'
'Ik heb niks gedaan, ik kon je niet vasthouden en troostte tot dat je stopte me huilen'
'Kristoff dat is zo lief van je maar het is niet erg. Wat is gebeurt blijft ook gebeurt'

'Toch...' zei Kristoff terwijl hij naar de grond keek. '...Ik wou dat ik toch iets kon doen'
'HEY, niets zo sip je bent er nu, dat is het belangrijkste'
'Dat is waar' zei Kristoff terwijl hij een arm om me heen sloeg.

De schoolklok sloeg 11 uur.

'Kom het wordt al laat. Laten we gaan' zei Kristoff.

Ik knikte en we liepen naar hoofdgebouw.

Kristoff Pov

Anna en ik liepen naar het hoofdgebouw en ik hield Anna de hele tijd vast.

Toen we de eerst trap omhoog waren moesten we elkaar los laten.

'Tot ziens dan maar' zei Anna
'Tot ziens en slaap lekker'
Anna lachte en zei 'Droom zacht' en daarna gaf ze me nog een kus op de wang.
Ik moest er van blozen. Daarna liepen we allebei onze eigen kant op naar boven.

Terwijl ik naar boven liep kon ik niet goed denken, ik had het gevoel dat ik iets vergat. Maar wat?
Soms keek ik naar Anna aan de andere kant en zij ook een paar keer naar mij.
Ik was inmiddels op mijn verdieping gekomen en het nare gevoel bleef maar knagen.
Ik keek voor het laatst naar Anna. Anna zag dat en zwaaide. Ik zwaaide terug.

Ik wou me omdraaien om naar mijn kamer te gaan maar dat kon ik niet het knagende gevoel werd steeds erger. Had het iets te maken met Anna?

ik zag ondertussen dat Anna verder liep. Ik moest iets doen maar wat?
En op eens gebeurde het ik had geen controle over mijn lichaam, het gebeurde van zelf.

'Anna!'

Anna draaide zich om.

'Wil je misschien een keertje met me uit?!'

Anna lachte "Dat is toch een goed teken?" Dacht ik

Helaas waren we niet de enige op de trap maar ook nog een paar andere jongens die er grappen over maakten 

 Jongen 1:'Ja Anna ga Please met me uit?'
 Jongen 2: 'JA! en ook met mij?'
 Jongen 3: 'En met mij!'

Al snel keek ik de jongen aan met de blik van "Stop maar en loop door" Gelukkig begrepen ze de hit en gingen door.
Ik keek Anna die de hele tijd stond te lachen met volle hoop weer aan.
Ik beet op mijn lip "Please zeg Ja"

Anna knikte en riep: 'Heel graag!'

Mijn geluk kon niet meer op en niet alleen die van mij maar de jongens van net ook want ik hoorde ze juichen. 

Anna en ik moesten allebei lachen en daarna liepen we verder naar onze kamers.

"Dit was de beste dag die ik ooit heb gehad "

~~~~~~~~

Hey mensen.

Sorry sorry sorry dat het zo lang heeft geduurd maar ik had een schrijversblok.
Maar zelf vind ik dat ik het nog wel best wel goed heb gedaan om dit schattig hoofdstuk te maken. En ja ik schip Kristanna ze zijn zo cute samen <3 X).

Maar ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden? en ik hoop ook dat jullie mijn andere boek: A Past Story ook gaan lezen waar binnen kort ook een update van is.

Ik zeg doei en heb nog een fijne vakantie (als je die hebt dan)

Xxx xlottebol