Tüm yorum yapan ve beğenen arkadaşlara teşekkürler.
Umarım bu bölümü de beğenirsiniz.
İyi okumalar....
"Evlen benimle"
Gen kızım kalbi yerinden çıkacakmış gibi çarpıyordu. Üst üste gelen olaylar ve ardınan gelen teklif şok etkisi yapmıştı. Dili tutulmuş bir şekilde karşısındaki adama kısa bir bakış attı Rana. 'Ne söylemeliyim?' Diye söyleniyordu içinden. Ne cevap vereceğini düşünürken, Ece'nin sesi ile salondaki sessizlik bozulmuştu.
"Ayy.. ben biliyordum sizde bir şey vardı. Abim bakışları ile Rana'ya..."derken.
"Ece. "diye bağırdı Ömer.
"Ne var ya doğruları söylemekte mi yasak." derken Rana, Ömer'e dönüp konuşmaya çalıştı.
"B..b Ben"
"Hemen cevap verme. Lütfen biraz düşün."derken Ece araya girdi.
"Ne düşünmesi canım. Düşünmeye gerek yok ki" dedi ve Rana'ya dönüp devam etti.
"Hadi tatlım evet de ki hemen hazırlıklara başlayalım. Off bir sürü işimiz var. Nişan, düğün....ayy nasıl bir elbise diktirsem acaba..." diye kendi kendine konuşurken Ömer Ece'ye sinirli bir şekilde...
"Ece sus "dedi ve Rana'ya dönüp..
"Cevabın olumlu olana kadar düşün lütfen" dedi. Sonrada aklına yeni bir şey gelmiş gibi tekrar Rana'ya döndü.
"Ayrıca cevabını verene kadar bu evden gitmek yok. Hoş verdiğinde de gitmeyeceksin."
"Ama..."
"Boşuna nefesini tüketme burada kalıyorsun. Ayrıca ben bugün evime geçeceğim. "
"Abi tadilat tamamlandı mı?"
"Ufak tefek işler var. Onlar da ben yarın şirketteyken halledilir."
Ömer söyleyeceğini söyledi ve merdivenlerden çıkmaya başladı. Rana ise arkasından şaşırmış bir şekilde bakakaldı. Ömer'in dediklerine cevap verememişti. Bu kadar duyguyu bir arada yaşaması çok tuhaftı.
"Rana anladım naz yapıyorsun ama elini çabuk tut daha bunun nişan alışverişi var. Nişan organizasyonu var. Nasıl yetiştireceğiz?"diyip sırıtan arkadaşına baktı Rana.
"Yapma ece lütfen." deyip bir adım attığında ayağı burkulduğu için sendeledi. Ece ise bu durumu yanlış anlamış hızla arkadaşının yanına gitmişti.
"Tatlım iyi misin? Başın mı döndü.?"
"Hayır. Ayağım burkuldu sadece."
"Dümdüz yerde ve bu babetlerle mi? İyi hissetmiyorsan söyle... ayy.. abimi çağıracağım."
Rana kendinden uzaklaşan arkadaşını görünce, can havli ile arkadaşına atıldı. Omzundan tutmak isterken, eli saçlarına geçmiş ve Ece'yi kendine doğru çekmişti. Ece canının acısıyla bağırdığı sırada Rana hızla elini ağzına kapattı.
"Sussana ece!"
"Yaa ! Bıraksana saçımı."
Rana, Ece'nin dedikleri ile hızla elini çekti.
"Valla bilerek yapmadım. Omzunu tutacaktım. Şey oldu."
"Bilerek yapmadın mı? Kafa derim sızlıyor be...!"
Rana, Ece'ye yanaşıp,
"Kızdın mı?"diye sorunca, Ece Rana'dan uzaklaşıp,
"Kızdım tabiki."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SABRIN SONU SELAMET
Espiritualrana hasta kardeşi meleğe bakmak için iş arayan üniversiteyi yeni bitirmiş tesettürlü genç bir mimar asla ilkelerinden taviz vermeyerek kendi ayakları üstünde durmaya çalışırken en yakın arkadaşı ece nin babasının şirketinde işe başlıyor ömer eceni...