Okullar yarın açılacaktı ama ben halen hic bi hazırlık yapmamıstım. Neye hazırlanacaksam zaten aynı saçma okul ve sacma ögretmenlerden ibaret...
Duş alıp yattı Yaren ama gozunde hic uyku yoktu. Saga döndü, sola döndü etti edemedi kalktı yatagından oturur vaziyette durdu bi süre. Başı dönmüstü. Oluyordu zaten hep. Umursamadı.
Mutfağa inip biraz süt içti uyumasına yardımcı olurdu belki. Ama yok. Icinde bir sıkıntı vardı. Ne oluyordu.?
Yatagina yatti tekrar. Kapadı gözlerini ve uykunun güclü kollarına da direnemedi,uyudu.
...
Sabah kalktı ama okula gitmek istemiyordu. Dersleri gayet iyi olmasına rağmen ısınamamıştı bir türlü ne sınıfına ne ögretmenlerine...
Okula vardıgında müdür yine o sıkıcı konuşmasını sürdürmekle meşguldü. "Gençler biz bir aileyiz"
"Benim ailem yok ki. Annem nerde ? Niye bırakıp gitti. Ya babam hangi kadınla simdi!" diye bagırmak istedi. Yapmadı. Yapamadı.
Yaren annesini 5 yaşındayken kaybetmişti. Hem de gözlerinin önünde ! Babası. O Allah ın belası babası vurmuştu onu. Acımamisti hiç. Yaren o küçük bedeniyle annesini korumaya çalışırken o kahrolası babasının bi' tokat atmasıyle yere yığılmıştı çoktan. Aglayamıyordu bile. Korkudan. Acıdan. Ne yani babası öldürecekmiydi şimdi annesini? Yaren silahın sesiyle kapadı gözlerini. Ağlıyordu bu sefer. Hıçkıra hıçkıra. Gözlerini açtığında annesi karşısında yerde yatıyordu. Bir feryat koptu dilinden. "Annee!" Kostu. Elini tuttu annesinin. "Gitme annecim. Nolur bırakma beni annecim. Lütfen. Lütfen. Söz bir daha boyalarımı toplayacagım. Söz yaramazlık yapmayacağım annecim. Lütfe kalk!" derken biri onu kucaklamıstı. Götürüyordü. "Anne !" dedi. Annesı kurtarmıyordu onu. Oysa hep kurtarırdı. Şimdi niye yatıyordu. Babasıydı onu alan. Kucaklayıp götürmuştü. Bi kadının evine. Yaşlı bi kadındı. Ona bu yaşına kadar da o bakmıstı... Ama ailesi yoktu iste.
Gencler çok geç oldu farkındayım kusura bakmayın. Yeni bölüm en kısa zamanda gelecek :) iyi okumalar !
