Kaybettiklerimiz

Ölüm Gibi Zamansız

Evlerine varmıştık.İçeri girmeye cesaretimiz yoktu. Yüzümüzden okunuyordu cesaretsizliğimiz.Birer sigara yaktık , dumanına boğulduk.Sigaralarımız bittikten sonra artık yukarı çıkmaya hazırdık.Binanın merdivenlerini hatırlamıyorum fakat verdiği sızı hala dün gibi içimde...Ev mahşer kalabalığı gibi yükselen ağlama sesleri , dolanan çocuklar , koşuşturan akraba tipleri...Oğuz'un yönlendirmesiyle Yasin'in odasına geçtik.İçerisi kalabalıktı fakat odada içerideki kalabalıktan farklı değildi.Kendimi hem çok yabancı hemde garip hissediyordum.Odaya girdiğimde ilk dikkatimi çeken iki katlı yatak olmuştu.Bir yere yerlestik sonunda , oturuyorduk.Etrafı inceliyordum.Arabalı perde , plazma , bilgisayar kasası , kitaplık...Başka şeylere yoğunlaşmaya çalışıyordum.Arada odada dönen muhabbete kulak kesiliyor sonra sıkılıp yeniden odayı incelemeye koyuluyordum.Sonunda Yasin odanın kapısında belirmişti.Gelip sırayla bizimle selamlaştı.Hepimizin tek bir cümlesi vardı.Çaresizce "Başın sağolsun" dedik.Yasin'de ilk gördüğüm şey kendini unutmuş olduğuydu.Sonra çökmüş yanakları ve zayıflamış bedeni çarptı gözüme.Şimdi ne yapacaktı ? Yani nasıl olurdu böyle şeyler ? Hiç bilmezdim ki ne denir ya da nasıl destek olunulur, bilmezdim.Belli bir zaman sonra müsade isteyip kalktık.Kalkarken Yasin'in annesini görmek için odaya girdiğimde boncuk boncuk ağlayan iki göz gördüm.Kaybetmek neydi işte o zaman anlamıştım.Sevmek başka , aynı yastığa baş koymak başka , onunla olmak başkaydı...Görmüştüm.Bir yandan hayran hayran bakarken mavi gözlerine bir yandanda etraftakileri inceliyordum.Etrafımız kalabalıktı.Kızların cesareti yoktu ilk beni öne sürmüşlerdi.Usulca yaklaşıp "Başınız sağolsun." deyip elini öptüm.
Dönüp Yasin'e baktığımda onun içinde neler olduğunu az çok tahmin ettiğimi düşünüyordum fakat tahmin bile edemediğimi çokca zaman sonra anladım.Bu fasılda böyle bitmişti.Kapıda vedalaşırken derin derin gözlerine bakıp " Bir şeye ihtiyacın olursa burdayım biliyorsun." deyip gittim.Tuhaf hissediyordum.Yıkık dökük bir insan görmüştüm.Hiç böylesine ortasında olmamıştım acının hiç böyle acımamıştı canım.Mekanın Cennet Olsun be Baba...