BÖRİ'YE

Kişisel

Bu dünya yalan dünya geride kalan bilmez
Fikir işkencesini adi kalemler yazmaz
Dağların başı dimdik düşünceli zirveler
Denizlerde ne hırçın boğuluyor dalgalar

Bir gün gelir belki de silinir gelişlerim
Ufuklar da yol çizer o masum gülüşlerim
Karışır toprak ile bu çaresiz bedenim
Bir avuç dua atsın toprağına sevenim

İğneler yüreğimi vicdanım denen terzi
Dağıldın diyor her gün içindeki bir sezgi
Soruyor bana her gün soruyor derin bilgi
Yaşamak mı daha zor yoksa ölmek mi?

Ağlıyor için için yüreğimdeki çocuk
Çok geliyor inanın ona bi çılgın soğuk
Güneşler serinliyor, serinler ısınıyor
Bu masipsiz gidişten gelecekler korkuyor

Başlamak mı devam etmek mi kolay?
Toplumdaki her nefes niçin oluyor olay?
Buna ne akıl ne de yürek dayanır
Arkamızda kurşundan koca bir boşluk kalır.

2.06.1999