BÖRİ'YE

VEFASIZ

Zamansız yağan karlar misali

Dondurdun çiçekken dalda meyveyi
Elindeki baltayı dost bilip de sen
Oturduğun dalı kestin bilmeden

Şaşkına uğrattın sevenlerini

Batırdın sayısız dikenlerini
İpini koparmış köpek misali

Mesken ettin sisli soğuk geceyi

Kurt kapanı değil, bu baba evi

Elinde tuttuğun zehir kadehi

Gözlerin buğulu, ihtimal ki kör

Sıyrıl karanlıklardan gerçekleri gör

Kaderin mi kötü yoksa sen mi cahilsin

Arayış içindeki avere deli misin?

Kendinden geçtin de bir kötüye bağlandın

Güzelim kendine hayat tokatı attın.

Gözyaşları döküldükçe ardından senin
Yanacak kor gibi şu talihsiz bedenin

Nasihat dinlemeyen göremez ki önünü
Kaybetmiştir biçare o mutluluk gölünü