Mavi & Mor

"Aradığınız Numara Kullanılmamaktadır.."

Mavi & Mor | Bölüm 2

Sanırım bu mahkeme kağıdı bizim için her şeyin başlangıç noktası olmuştu...

Dolu gözlerle kağıdı okumaya başladım, Mor tedirgin bir şekilde bana bakıp:

"Ne oldu Mavi! Okusana şu lanet kağıdı artık!"

Kağıdı okurken titreyen ellerimi gizleme çabasında bulunmadım. Zaten her şey beklediğimiz sona varmıştı. Ama biz bu kadar erken olmasını beklemiyorduk. Neyse ben artık ne olacaksa olsun diyerek kağıdı okumaya başladım.

Kağıdın başlığını okuduğum an Mor olayı çoktan çözmüştü bile ama hala umut dolu gözleriyle bana bakarak belki umduğunu şey çıkmaz diye pür dikkat beni dinliyordu. Kağıdın tam ortasında büyük harflerle şöyle yazıyordu;

"BOŞANMA SÖZLEŞMESİ"

Sayın ....... ve ........ nın ortak kararı doğrultusunda boşanma davası başlamış bulunmaktadır.

Boşanmaya ait sözleşme şu şekildedir:

- Mal varlığının yarısı anne de kalmak şartıyla ailenin sahip olduğu Istanbul/Kadıköy konumlu daire ailenin iki kızı olan ..... ve ..... ya bırakılmıştır...

Okuduklarım karşısında Reyhan, Gizem ve Mor bana bakarak sevinç mi yoksa hüzün mü beslediklerini anlamadığım göz yaşlarına hakim olamamışlardı. Ben hemen kendimi söze girmek zorunda hissettim.

"Kızlar tamam sakin olun! Şimdi bu işin aslını öğreniriz, ben annemi arıyorum sessiz olun."

Telefonu elime alıp ekrana annemin numarasını yazdım ve ara tuşuna bastım. Sekreterin söylediği söz karşısında numarayı yanlış yazmış olmayı diledim.

"Aradığınız numara kullanılmamaktadır."

Telefonu tekrar elime aldım ve ekrana bakarken bir damla göz yaşım ekrandan aşağıya doğru süzülüverdi.. Kendime hakim olamadım ve,

"Şimdi sıçtık!" Diyerek telefonu elimden fırlattım.

Anne babamız ayrılmış ve bizimle iletişimlerini kesmişlerdi. Anneme ulaşılamıyordu babamla zaten aramız her zaman kötüydü bu yüzden onu aramayı düşünmemiştim bile.

Artık yalnız başına kalmış iki kız kardeştik ve sadece iki ev arkadaşımız vardı. Hayatımız tamamen yön değiştirmiş, hayat bize bir tekme atmıştı..

Kızlarla sessiz geçen bir kahvaltı ardından oturup konuşmaya başladık. Sözü ben aldım.

"Kızlar gördüğünüz gibi her şey ortada sanırım bu konuda konuşma vaktimiz geldi."

Mor hemen söze atladı.

"Mavi biz şimdi ne yapacağız, ben Istanbul'da yaşamayı her zaman çok istemiştim ama ya her şey daha kötü olursa."

Mor endişeli şekilde bana ve vereceğim cevaba kitlendi.

"Kızlar zaten bu küçük evde dört kişi zor geçiniyoruz. Kiracı deseniz bizi hiç sevmiyor. Anne babamız yüzünden sizin evinize gelip size yük olmuştuk. Sanırım gidecek bir yer bulduk ve gitme vaktimiz geldi.."