Bütün şirlerin başı Yalnızlık
Bütün aşkların başı ayrılık
Herkesin bir Davası var zalim Dünya'da
Nereye koştuğumuz belli olmadan
Yürüyoruz yalpalaya yalpalaya
Kimi ekmeğin derdinde
Kimi aşka divane
Kimi anne babaya hasret
Kimi ise olanların kıymetini bilmez
Hayat işte böyle hiç birşeyin değerini asla bilmedik
Bilmeyeceğizde ......
Aynı ben gibi hep daha fazlası olsun deriz
Düşümek aklımıza dahi gelmez
Sağlıklı olduğumuz
Hep koştum bir şeylerin Peşinde
Sonunu bile bile boş bir umut ile
Bir kerede mutlu bitse herşey
Bir kerede elime düşsün zalim sevgili
Yazdığım her cümlenin bir manası olmadığı gibi
Yaşamamın da bir anlamı yok san ki
Demek çok kolay ama yaa gerisi
Çok şey gördüm ömrüm boyunca
Çok mutlu da oldum çok hüsranada uğradım
Güven denen duyguyu ben zaten insanlar Yüzünden
Kaybettim tüm umutları birer birer
Ayak altı edercesine ezdiler
Ondan sebeb ne ben mutluyum nede onlar
Işte elimdeki herşey uçup gitmeden değil
Ben avucumun içine dahi almadan yüğreğimin
En güzel yerine yerleştirdim sevdamı
Mutlu değilim evet herkes gibi
Çünkü mutluluk tek yaşanmaz
Kalabalık insan lar olmalı Etrafında
Çoşmak gerek mutluyuz diye bağırmak gerek
Şimdi herkes mutlu ise bende mutluyum sizler
Ve o sevgili gibi
Mutluyum .....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mühürlendim
RomanceBir kuş misali Göklerde özgürce uçArken yüğreğimdeki Sızı ile kanatlarımı kanattı aşk denen güzel ama yalnız duygu şimdi burada karalıyorum bir kaç kelam hayattan Çalıntı değil hayatın ta kendisi beni anlatıyorum nacizane...
