8 yaşıma girmiştim.Bir doğum günü partisi planlıyordum.Arkadaşlarımı çağıracaktım.Bu fikrimi annemle paylaşmak için sabah olmasını bekledim.Sabah olunca annemle konuşucaktım.Sabah olmuştu.Annem kahvaltı yapmak üzere beni aşağı çağırdı.Pijamalarımı çıkarıp okul kıyafetlerimi giydim.Elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim.Kahvaltı yapmak için masaya oturdum.
Kendimi hazırlıyarak anneme:
Şey anne sana sormam gereken bişey var.
Zeynep Hanım:
Tabii kızım sor bakalım neymiş.
Eylül:
Anne zamanı gelince bir doğum günü partisi yapmayı planlıyorum.Arkadaşlarımı çağırıcam.Anne bu arada ben doğum günümü unutmuşum. Benim doğum günüm ne zaman?
Zeynep Hanım bu soru karşısında donup kaldı.Ne diyeceğini bilemedi.Hemen bir şeyler düşünmeye başladı.Onlar bunları hiç düşünmemişti.Ama Eylül'e bir şeyler söylemesi lazımdı.Kendini toplayarak:
Kızım bende akıl kalmadı ki kusura bakma.Unutmuşum hangi gün olduğunu,kimliğinde babanda kalmış.Akşam söyleriz.
Eylül:
Tamam anne sorun değil.
Eylül kahvaltısını yaptı.Annesinin yanağına bir öpücük kondurarak kapıda bekleyen servisine bindi.Eylül okulda akşamı zor etmişti.Sonunda akşam olmuştu ve eve gitme vakti gelmişti.Eylül yerinde duramıyordu çok heyecanlıydı.Annesi Eylül'ü kapıda bekliyordu.Birbirlerine sarılıp öptüler.
Eylül
Anne babam geldi mi?Ne zaman gelicek?
Zeynep Hanım
Kızım baban bugün geç gelicekmiş. Siz akşam yemeğinizi yiyin ben geç gelicem dedi.
Eylül'ün canı bu habere çok sıkılmıştı.Yemeklerini yediler.Eylül yukarı çıkıp ödevlerini yaptı sonra da uyudu.O sıradada Ahmet Bey gelmişti.Zeynep Hanım bugün olanları anlattı.
Zeynep Hanım :
Ahmet biz bunları hiç düşünmedik.Ne yapacağız?
Ahmet bey:
Bizim onu kapıda bulduğumuz gün yani 14 Eylül günü böyle diyebiliriz.
Zeynep hanım
Ahmet ona çok yalan söylüyoruz.Gerçeği eninde sonunda anlatacağız
Aslında ikiside Eylül'ü kaybetmek istemiyorlardı.Ama bu şekilde devam edemezlerdi.
ARKADAŞLAR YORUM VE OYLARINIZI BEKLİYORUM.UMARIM HİKAYEMİ BEĞENİYORSUNUZ...
